دل ,گوش نمی گیرد

گفتم که قرارت را از خود به در اندازد      گفتا که سخن کم کن از خود شده ام بیخود

بیخود نشدی از خود از من تو چه میدانی     تو سوخته از آتش من باغ گلستانی

از درد نمی نالم درمان برسد از راه          تو ناله بزن اما در ساحل طوفانی

 دنبال چه می گردی پابند و زمینی شو          انصاف کن این دنیا از هر دو جهان   کافی

 پابند   مکن   هرگز   پابند   نمی مانم          از هر دو جهان چیزی جز درد نمی دانم

هیهات نگو از خاک هیهات نخوان از بند        من  سطر زمینی را  بی درد نمی خوانم

من هرچه به دل گفتم دل گوش نمی گیرد          انگار که دلداری با درد نمی میرد

شاید  بروم  روزی  سمت  دل ودلداری          دل در ره دلداری با درد نمی گیرد