من منتظرم آمدنت طول کشیده

من منتظرم آمدنت طول کشیده / این دل غم هجران تو بر کول کشیده
تو نازی و من زاده دریای نیازم / درویشم و دل شانه به کشکول کشیده

بر دوش ندارم من دیوانه گناهی / مژگان تو صف در صف و پیکان سپاهی
چشمان تو دل را ز همه خلق ربوده / من بی تو چه دارم به جز اندوهی و آهی

تو مهره بازی مرا دست گرفتی / من کوه غمم باز مرا پست گرفتی
در شهر خبر نیست از این حال پریشان / ای زاهد ناشی تو مگر مست گرفتی؟

از صحبت مردم نکشم رنج و عذابی / ای وای به من وای به این خانه خرابی
با چشم سیاهت تو ربودی دلکم را / از چشم سیاهم بچکد باده نابی

من پند نمیگیرم از افسانه فرهاد / من زجر کشیدم تو ولی برده ای از یاد
با گرز نگاهت دل دیوانه فروریخت / صد ناله از این درد هزار حنجره فریاد