خنیاگران

در باغ شهادت بستنی نیست
که این دلبستگی بگسستنی نیست

ولیکن قید خاکی بسته پایم
فراغت از شهادت شد هلاکم

بنام ساختن سازش نمودم
دریغا سازشی فاحش نمودم

چو سیل بودیم ولی اینک نهادم
تفنگ انقلاب یک سو نهادم

مهار آهن و رنگ و جمادم
چنین ظلمی نمودم با جهادم

چو این فرهنگسرا ها پا گرفتند
همه ایمان و دین از ما گرفتند

در میخانه ها زآن پس ببستند
دل روح خدا آخر شکستند

دگر بهمن نباشد خون و آتش
که ما خنیاگرانیم در میانش

شهیدان زینت دیوار گاهی
ز جانبازان نمانده غیر آهی

خدا را با شهیدان این روا نیست
علم از نامش کردن سزا نیست

اگر خواهی که ایمانت نلرزد
طمع دشمن به ایرانت نورزد

چنان سلطان حسین فاخر نپوشید
و حتی با چنین مردم نجوشید

علم کن راه سالار شهیدان
بکن ترک همه با حکم قرآن

اگر مال حرام آید بــه دخلت
چو ماری میزند  نیش اش  به عقـلت

اگر (طوفان) نشیند مردن اوست
نگفتن معنی پیوستن اوست