دستهامو بگیر بی تابم

دستهامو بگیر بی تابم پرم از اضطراب و دلشوره
یکی انگار داره توی دلم هر نفس زخم و چرک میشوره
دستهام و بگیر بی تابم مثل ماهی اسیر یک شیشه
هی میرم هرطرف که آروم شم مثلِ آهوی زخمیِ بیشه
بی تو سنگین و سرد و دلگیرم توی این سال سرد بی مهری
دل نفهمید کی تو میمونی نه شنیدم که باز هم میری
مثل ماهم که سایش افتاده تویِ حوضِ حیاط همسایه
باز خیالِ شبیه امواجت میکشه ذهنم و به بیراهه
پرم از شعرو حرف و دلتنگی می نویسم که شاید آروم شم
واژه ها مشت میزنن به سرم ضربه هایی که باز داغون شم
باز امشب خیالِ دیدن توپیش چشمای من قدم میزد
سایه بود و سیاهیِ شب و باز خاطراتی که از تو دم میزد
چشمهایی که شبنم اشک و بوسه بوسه رو گونه هام میکاشت
مرد رویای هرشبم انگار از خیالم قصیده برمیداشت...
#کبری_مینایی_جاوید(مینا)