( شاعر شبيه شاخه نيلوفري مُرد )
نوح ِ پدر در مسلك ِ پيغمبري مُرد
اما پسر در مكتب ِ نـابـاوري مُرد
در كوچه هاي شهرِ ما مسجد زياد است
اما مسلمان از غم ِ " در به دري " مُرد
وقتي خــــدا بازيچــــه ِ اهـــل ِ ريـــا شد
انصاف و حقّ و داد و عدل و داوري مُرد
ديگر من و تو جاي خود داريم وقتي
با تار ِ مويي شيخِ ما در كافري مُرد
مُـلكِ سليمـــانِ نبـي با آن بزرگــي
در حيرتم ؛ بي جلوهِ انگشتري مُرد
از مهر ِ مـادر قصّه ها گفتند امّـا
كودك به خشم و كينهِ نامادري مُرد
مردم براي عاشقي ؛ حالی ندارند
ناز و ادا و شيـوهِ افسونگري مُرد
اينجا كسي قدرِ دل زيبا نفهميد
آخر دلِ ما از غم ِ بي دلبري مُرد
تنها نه من ، تو نيــز مي داني عزيـزم
هر كس به پاي عاشق خود سَرسَري مُرد
وقتي در ِ ميخــانه ها را گِـل گرفتند
كوزه شكست و صنعتِ كوزه گري مُرد
معشوقه با عاشق سرِ سـازش ندارد
هر يك به نحوي از جفاي ديگري مُرد
پيوند ِ پنهانيست بين ِ عشق و آغـوش
بسيار كس در حسرتِ همبستري مُرد
ديدي كه اين غارتگران با ما چه كردند؟
آخر زبان ِ ناب و زيباي " دَري " مُرد
مُرغي كه با كنج ِ قفس سر كرد عمري
آخـر به درد و رنج ِ بي بال و پري مُرد
همرنگ اين دنيا شدن رسم خوشي نيست
كـبك و كـرَك در پهنـه ِ خاكستري مُرد
قويي سوارِ مــوج ِ تنهـايي ، غزلخوان
بي جان شد و در حالتِ غوطه وري مُرد
تا سيب و گندم شد نمادِ حق پرستي
آدم به زير بارِ سفله پروري مُرد
پندارِ نيك و سيرتِ نيكـو كجـا رفت ؟
چشم و دل ِ پاكِ "برادر خواهري" مُرد
نالـوتيـان قـدر ِ رفــاقت را نـدانند
ياريگر آخر از غم ِ بي ياوري مُرد
صاحب هُنر تا روز رستاخيز زنـده است
گرچه به ظاهر زيـرِ سنگِ مَرمَري مُرد
بايد كه ضحّـاكان دوباره جان بگيرند
وقتي درفش و كـاوه و آهنگـري مُرد !
نامردمان با سُفره ِ مردم چه كردند !
كسبِ حلال و پيشه ِ پيله وري مُرد
از كُنده دودي برنمي خيزد ؛ عجب نيست
آتـش چـرا از دردِ بي خاكسـتري مُرد ؟
گرچه "متاع كفر و دين بي مشتري نيست"
اما هنـر تنهـــا شد و بي مشتري مُرد !
در پيچ و تابِ عمر از بي تكيه گاهي
شـاعر شبيهِ شاخهِ نيلـوفـري مُرد
با شعر حالم مي شود بهتر ؛ وگــرنه
من خوب مي دانم كه ديگر شاعري مُرد
مازیار نظری - ( تهران - 10 اردیبهشت 1396 )
بسیار زیبا و مبین مشکلات جامعه ما