میروم خانه دل ساکن شیراز کنم

درود بانو حسین زاده گرامی
بسیار خوش آمدید و مشعوفم از انعکاس شخصیت ادبی متعهد تون
چه زیباست ک چونان شما پیشنهادات را به شیرینی مطرح نمود
با شما موافقم دختر گلم،اما باید مکانی را نام برد که هم در شیراز معرف عموم باشد و هم متناسب با وزن شعر باشد
مثلا...

امشبی کاش شود سفره ی دل باز کنم
یا که بر بال غزل ها ، سفر آغاز کنم

یا خدا را به هوای نگهش ، قصه ی خویش
با همین جاده ی غُربت زده دمساز کنم
/
کاش اگر خط خط این جاده امانم بدهد
نغمه ای با غزلِ عشق هم آواز کنم
/
بی خیال خط ممتد و مقطع ، بگذار
دست شهپر کنم و دل پَر پرواز کنم
/
برسانید بر آن جلوه ی عاشق کُشِ ناز
ناز کن تا که به طنازی ات اعجاز کنم
/
چشم دریایی او منشا صدها راز است
می روم تا که مگر کشف همین راز کنم
/
تا که دلدار،دلش بسته حافظ شده است
می روم خانه ی دل ساکن شیراز کنم

بازم بی نهایت ممنون و سپاسگزارم
تا باد چنین بادا ...بزرگوار..

درود جناب خادمیان گل و بزرگوارم
ممنون و سپاسگزارم از زاویه ی نگاه زیباتون بزرگوار..

عشق میبافی تو با الیاف شعر
پادشاهی میکنی در قاف شعر

ای نگاهت موج آب و آینه
در مسیر روشن شفاف شعر

جامی از سرچشمه ی ذوقت بریز
تا که اینجا مانده ایم الاف شعر

ما که درقید و حصار چشم تو
کارمان گشته فقط اتلاف شعر

ای چو اسلاف ادب در ماُورا
رحمتی کن گاه بر اخلاف شعر

بس روان گردیده طبعت،نازنین
میچکد در باورت ، اسراف شعر

گاه گاهی وقف شاگردان نما
گوشه ای ازصنعت اوقاف شعر


تا ابد تقدیمی ام تقدیمتان
بر شما ای آخرین اهداف شعر

چون هنرمندی که محصول دلش
تابلو فرشیست با زرباف شعر

لحظه ای از گوشه ی مشرق بتاب
تا زند «دلجوی» کمترلاف شعر

دلجووو

سلام، سرهنگ..
درود بر استاد دل و داداش گلم حضرت مجاهد نیا...
خوشحالم ک در لابلای ازدحام پنجره های مجازی بار دیگر سعادت دیدار دوستان و اساتید ارجمندم حاصل گردید
بی نهایت از بی کرانگی های زلال احساس ناب شما ممنون و سپاسگزارم...بزرگوار..



تو خود غزلی،غزل سرایی ایدوست
گلواژه عشق را صفایی ایدوست

ما در کلمات گنگ مان غرق شدیم
در بحر کلام ناخدایی ایدوست

من حشو کلام و سکًته ی اوزانم
ایجاز تویی، اصل هجایی ایدوست

در اوج کمال خود تواضع داری
بی منت و فخر و ادًعایی ایدوست

بنیاد مرادی و مریدت شده ایم
هر چند که بی شال و عبایی ایدوست

هر روز به شعر ماجرایی داری
خود سوژه و عین ماجرایی ایدوست

چونان نفسی ،که بی نفس،هیچم من
اکسیژن سینه ای ، هوایی ایدوست

لاحول وَلاۀ قوٌۀ الا با توست
مینای صفا، اهل ولایی ایدوست

سیًاره خاکیم،مرا نور ز توست
خورشیدی و اصل روشنایی ایدوست

حسین دلجو

جناب زرتاب...
حسین آقای گل و بزرگوار..
بی نهایت ممنون و سپاسگزارم از حضور مهرافشان و مهتابی تان..

حضورت آتشی خاموش شاعر
وجودت عالمی را نوش شاعر

بخوان امشب سرودی از ستاره
بهمراهم تو دوشادوش شاعر

بگو تا کهکشان از نوش شعرت
به طرفندی کنی مدهوش شاعر

بگو تا سینه های ادعا را
به ایجازی کنی خاموش شاعر

بگو تا عاشقانه ، سینه ها را
کنی با ناز هم آغوش شاعر.....

دلجو

درود جناب اسد زاده گل و مهرآیینم
سپاسگزارم شاعر قلم طلایی اندیشه های ناب
شما و حاجی عزیز ب ما مهر وافر دارین...بزرگوار

شمیم یاس میدمد ، صفای شعر تازه ات
سر زده بر رواق دل ، هوای شعر تازه ات

اگر که می برد دلم ، بگو که جان هم ببرد
که بیش جان و دل بود ، بهای شعر تازه ات

فدا کنم وجود خود ، به مقدمت که عاشقی
چه غم که هستی ام رود، به پای شعر تازه ات

چنین طلای ناب را ، اگر عزیز بنگرد
هزار یوسفت دهد ، بجای شعر تازه ات

زبسکه شیرین سخنی،به بیستون دلبری
هزار خسروم شود ، گدای شعر تازه ات

خدا خدا کند دلم ، میان این همه خدا
خدای تو ، خدای من ، خدای شعر تازه ات

ورای عشق روی تو ، جدای خلق وخوی تو
سپاس سر زد از دلم ، برای شعر تازه ات *

دلجو

درود جناب «فریاد» گل و گرامی
بی نهایت سپاسگزارم از نگاه زیباتون

سلام بر استاد مهر و ادب و پیام و کلام، جناب ،، الف رها..
سپاس از حضور پر مهر و شاگرد نوازی ارزشمند تون بزرگوار

به عرش عشق والایی تو شاعر
عزیزی خوب و رعنایی تو شاعر

اگر چه بی نشانی چون پرستو
ولی در سینه ی مایی تو شاعر

سرا پا عاشق شعر شماییم
ز بس شور سراپایی تو شاعر

دلم گردیده شیدای کلامت
به بزم عشق شیدایی تو شاعر

همه دنیای قدرم شد بنامت
برایم قدر دنیایی تو شاعر

چنان هند دلم تاراج کردی
که چون نادر به یغمایی تو شاعر

اگر چه دوری از شیراز ، اما
همه در دیده پیدایی تو شاعر

برای بی قراری های « دلجو »
قرار سینه آرایی تو شاعر

دلجو

درود بر شما..
چقدر نام زیبای شما ،منو یاد معین کرمانشاهی بزرگوار میندازه
عاشقان را بگزارید بنالند همه
مصحت نیست ک این زمزمه خاموش شود
ممنون و سپاسگزارم جناب امیری عزیز..

شاعران همسایه ی ماه اند عینا مثل تو
مشعل سوزنده ی راه اند عینا مثل تو
.
در نسیم موج گیسویی هوایی می شوند
بیدل و بی خانه چون کاه اند عینامثل تو
.
گرچه ارزان نقد نازی نقل رازی میکنند
عشق را ارزان نمی خواهند عینامثل تو
.
درنگاهی بیخبرتاعمق چشمی میروند
باز هــم از درد آگاه اند عینا مثل تو
.
گاه در خودسوزی یک قافیه گُل میکنند
گاه هم پابند یک آه اند عینا مثل تو
.
گاه بابیتی غزل صد قافله دل می برند
بانی یک سینه بنگاه اند عینا مثل تو
.
باطناب زخم در دلوی به عزت میرسند
یوسفی دلبسته بر چاه اند عینا مثل تو
.
در مصاف عاشقی اصلی ترین بازیگرند
در صف شطرنج دل شاهند عینا مثل تو
.
حیف که در حلقه یلدایی گیسوی عمر
مثل دست باد کوتاه اند عینا مثل تو
.
دلخوشم همسایه ی مهتابی چشم توام
شاعران همسایه ی ماه اند عینا مثل تو

دلجو

درود بر شما بانو باباخانی گل و بزرگوار
خوش آمدید و گل باشید دختر گلممم

اینچنین دلکش و سرمست که گل داد مرا
خود غنچه ،خود گل هست که گل داد مرا ؟
.

او به یک شاخه گل روی ادب کرد سپید
دل به دنیای غزل بست، که گل داد مرا
.

وای بر من که نگاهش گل و دستش پر گل
آمد و غصه ز دل رست كه گُل داد مرا
.

شيشه فاصله بین من و شادی چو بدید
شيشه فاصله بشكست که گُل داد مرا
.

یعنی امروز به رسم ادبم، دست فشرد
یعنی عهد دگري بست كه گُل داد مرا
.

باز هم دوخته ام چشم به مهرش، یعنی..
جان به قربان همان دست كه گُل داد مرا


حسین دلجو

درود جناب پارکی بزرگوار
بی نهایت ممنون و سپاسگزارم از نگاه زلال دریایی تون

میروم تا با غم دنیای خود خلوت کنم
میروم تا با غمت در خلوتم عادت کنم
/
من یقین دارم شبی در لابلای عکس ها
عاقبت با اشک هایم تا خدا هجرت کنم
/
لب فریبا، چهره زیبا، چشم شهلا ، میروم
شکوه ها پیش همان کو اینهمه دادت کنم
/
از دل شیری که در بند غزالی جان سپرد
بس غزل ها هدیه بر چشمان صیادت کنم
/
منکه جزعشق تو کالایی ندارم پیش کش
میروم با دادن جان، اندکی شادت، کنم
/
بعد من از ما نظامی ها حکایت ها کنند
تا مگر با رسم دیگر شاعران یادت کنم
/
ایدل غمدیده حالت به شود دل بد مکن*
نوعروس مرگ میخواهم که دامادت کنم

حسین دلجو

درود بر شما جناب کشاورز گرامی
سپاسگزارم

درود جناب ساروی گل و بزرگوار و مهرآفرینم
سپاسگزارم از دریا دریا بی کرانگی های زلال محبتتان
ما که باشیم که اندیشه ی ما نیز کنند
در خدمت شما و دیگر عزیزان هستیم جهت غنای سطح شاگردیمان

صبحست و نماز با غزل باید کرد
محراب نگار خود بغل باید کرد

آدم شد و حوای لبش را بوسید
رسمیست که ثبت از ازل باید کرد

گر مسئله ای بود سر بوسه صبح
این مسئله را قشنگ حل باید کرد

صبحانه فقط گوشه لب میل شود
یعنی که شروع با عسل باید کرد

باید که ز شرم یار غفلت ننمود
در سایه چشم او عمل باید کرد

گاهی به مصاف دوست باید تن داد
در مصلحتی جنگ جمل باید کرد

آنقدر برای لیلیش مجنون بود
ایثار دلت ضرب و مثل بایدکرد

صبحست وضو بگیر با قاب دلت
صبحست و نماز با غزل باید کرد

حسین دلجو

درود بر جناب پورسلیمانی عزیز
بی نهایت ممنون و مرهون صفای قدم و شمیم قلم مهرافشان و غزل آفرین تونم ...بزرگوار
ممنونم و سپاسگزار از حضور منیر و مهتابی تون

سی سال گذشت و مامن راز شدی
در سینه چو عین عشق آغاز شدی

سی سال ترانه ی نگاهت خواندم
تا بر لب گیتار دل آواز شدی

ای همنفس شعر و شب وشاعریم
با قصه ی زندگی چه هم راز شدی

سالار دلم شدی و سردار نگاه
این بود که در ترانه ایجاز شدی

عمریست که درجام دلم جوشیدی
تا ناب تر از شراب شیراز شدی

ما قّد«الف»«دال»توکردیم،عزیز
تا بیش ز بیشتر تو طناز شدی

میلاد قشنگ تو مبارک سحریست
وقتیکه بعشق و ناز دمساز شدی

ناهید منی ستاره ها هم دیدند
آنشب که چوغنچه با دعا باز شدی

ای نابترین بهانه ی مستی و عشق
سی سال گذشت و باز آغاز شدی

حسین دلجو

درود خواهر گلم
مهربانوی مهر و ادب و غزل بانو ، فاطمه ی باقری بزرگوار..
سپاسگزار بی نهایت تانم ،گلبانوی سرزمین ادب
ممنونم

احساس زیبای نگاهت، دوست دارم
ناز دو چشمان سياهت دوست دارم
/
با من نگو، از زهره از ناهید ، مهتاب
وقتیکه تنها قرص ماهت دوست دارم
/
گفتی تلاقی های ما یک اشتباه ست
من هم نوشتم اشتباهت دوست دارم
/
شاید برای دلخوشی ، شعرم ستودی
بازم مرام نیک خواهت ،دوست دارم
/
وقتی زلیخایی ترین ، احساس شعری
یوسفترین کنج چاهت دوست دارم
/
ای کاش درهای فرارم وا نمی شد
تا چشمهای بیگناهت،دوست دارم
/
ای شاه بانوی غزل ، فرمان بفرما
بارم بده، من بارگاهت، دوست دارم
/
اول به چشمانم نشستی ، بعد در دل
دردل بمان من جایگاهت،دوست دارم
/
با حلقه ی صبح نگاهت شاعرم من
شرم نگاه صبحگاهت ،دوست دارم
/
دیروز گفتی شاعران مهد صفایند
آری، عزیزم دیدگاهت، دوست دارم
/
حالا برو ، یاد و نگاهت، در دلم هست
من شاعرم، یاد و نگاهت،دوست دارم


حسین دلجو