هدیه عشق

درودبرشمابزرگواراینکه بخاطراحترام مرااستادمیخوانی باعث شرمندگی من میشودچراکه اصولادرحدیک شاگردهم نیستم واستادزیبنده من نیست

درودبرشمابانوبرگ سبزیست تحفه درویش

درودبانوی پرازاحساس
نظر ویژه تان آرامشگرست
و دلنواز بزرگوار

سلام ودرودبربانوباباخانی وسپاس ازسوالات ریزبینانه شما...واما بعد...اول اینکه من اصلاخودراشاعرنمیدانم ودرشعرهای من اشکالات زیادی میتوان یافت ...درخصوص سوال اولت همانگونه که خودشماحنمابهترمیدانیدتالیف، همان چیدن واژه ها در کنارهم بر اساس قواعددستوری است؛ اگر این قواعددر اثر بخوبی رعایت شود، اصطلاحا ً می گوییم (حسن تالیف )دارد و بعکس اگر مشکلات دستوری در اثر راه یافته، قواعد زبان در آن رعایت نشده باشد اصطلاحا ً می گوییم ( ضعف تالیف ) دارد.
(ضعف تالیف ) در شعرنمونه های فراوانی دارد که به مرور چندتاازاونهامی پردازیم
الف) جمع بستن عدد و معدود
در زبان فارسی معدود ( آنچه شمرده می شود ) در کنارعدد، جمع بسته نمی شود؛ مثلا نمی گوییم: (4 سیب ها )اما بی توجه به این نکته می گوییم : (دوطفلان مسلم !)
گاهی شاعر به این اصل ساده ی زبانی توجه ندارد یا به دلیل شرایط شعر بویژه رعایت وزن، این قاعده ی ساده اما مهم زبان را زیر پا می گذارد.
به نمونه هایی از این ضعف تالیف بنگرید:
((صبح دو مرغ رها
بی صدا
صحن دوچشمان تو را ترک کرد))
یا:
اینجا کجاست باغ دو ریحان مسلم است
اینجا کجاست قبر دوطفلان مسلم است
ومن نیزدرست بقول سرکارازاین ضعف استفاده کرده ام وحتمادرصددرفع آن خواهم کوشید...وامادرخصوص سوال دوم شما:
درخصوص اینکه آیادرردیف میشودازکلمات عامیانه استفاده کردنیزبایدخدمت شماعارض شوم که شعر را با زبان معيار بايد سرود ( به جز ترانه كه شرايطي متفاوت دارد) و در اين راه،نبايد از كلمات شكسته و عاميانه بهره بردولی مي توان از اصطلاحات مردمي بهره برد؛ تا جايي كه به فخامت و متانت زبان، آسيبي نرساند.ومي توان بر اساس شرايط موسیقایی و يا شيوه ي بلاغي كه در شعر انتخاب شده، اجزاي جمله را جا به جا كردومن نیزسعی کردم که حتی المقدوراززبان امروزی وعامیانه استفاده کنم... همه می دانیم که زبان همواره درحال رشد و تغییر است؛ برای حفظ زبان باید نوشت و ثبت کرد تا زبان « پایا » بماند. از سوی دیگر شاعران و نویسندگان باید بسرایند و بنویسند تا زبان، به روزمرّگی نیفتد ازتنوع و حرکت دور نماند ؛ به عبارت دیگر« پویه » نیز داشته باشد.برای دور ماندن زبان شعر از روزمرگی، لازم است شاعران به نوآوری بیندیشند و همواره طرحی نو دراندازند. گام نخست در رسیدن به این هدف، پرهیز از کاربرد قواعد و اصول زبان کهن است؛ قواعدی که منسوخ شده دیگر در زبان مردم جایگاهی ندارد.با توجه به اصل یادشده (پرهیز از کاربرد قواعد و اصول زبان کهن) می توان نشانه های بسیاری از ضعف زبانی( کهن گرایی) در آثار شاعران معاصر یافت که جای بسی خوشحالی دارد....پایدارباشی بزرگوار

سلام مجدد
سپاس از پاسخ
عالی بود

به روی چشم بزرگوار

سلام ودرود مهربان دوست جناب ساکی ادیب و نازنینم
خوش آمدید صفای حضورتان را قدردانم
سپاس از نوشتار یگانه تان عزیزبزرگوار

بر شما درود جناب انصاری ادیب گران ارج
صفای حضور گرم وسبزتان شایان سپاس ست
خوش آمدیدبه کلبه حقیر

درودتان شاعر گرامی اندیشه ورزبانونصیرپوربزرگوار
از حضور ارزنده تان سپاسگزارم
زیبایی در نگاه هنرور شماست
بر ابراز ارجمندانه نظرتان بالنده ام
پاینده باشید و بهکام
دفترم غرقه در سرور و نورست
منهم آموزنده از بزرگواری ارزنده تانم
پایدار باشید به مهر

درودبرشمابانوگودرزی بزرگوار
شمالطف داریدنسبت به حقیرولی باورکن جایگاه استادی خیلی بزرگترازامثال منست
ماناباشی

درود بیکران بردوست شاعرو عالیقدرمان جناب صادقی مودبزرگمنش...
دوست ارجمند
حضورتان هماره عزیزست و مایه ی مباهاتم
پاینده باشی

جناب صادقی عزیزسپاس ازحضورسبزت

درودجناب ملایری عزیز
خوشحالم که هرروزه شعرمیگویید
واین طبع زیبای شمارامیرساند

درودجناب پارکی بزرگوار
سپاس و مباهات و درودم بیکرانه ست
از درک عمیق و نابتان به ژرفای سخنم
پایدار باشد و جاودان

درودبردخترخوب پاییز
زیبایی در نگاه هنرور شماست
بر ابراز ارجمندانه نظرتان بالنده ام
پاینده باشید
و بهکام

زنده باشی جناب اسدزادعزیز
درس پس میدهم درمحضرشمابزرگان

درودجناب رمزی بزرگوار
حضور ادیبانه تان اززشمندست
ومایه سروراینجانب