صبرکن

صبرکن!

صبر کن ثانیه ها گریانند  

بازی چرخ وفلک ....

 از غم  هر روزۀ ما حیرانند 

وای ِ من!

نرگس چشم خدا هم...... گریان ! 

مادر دهر دلش خون شده وکاسۀ صبرش لبریز

داغ برتارک دل مانده و حرمت شده یک ارزن مفت! 

باز قمری سر یک شاخه نشست و  غزلش را سر داد 

این چه هذیان وچه قیل وقالی است! 

مادری درطلب قطره ایی الفت گریان! 

پدری خشم به دل دارد واشکش کتمان!

باز هذیان شده رسوایی من

وچه دیوانه دلِ گریانم !

بردر خانه نشسته به امیدی واهی !

این چه رسمی وچه عهدی و چه آشفته مکان

خواب در چشم شبم بیدارُ

گریۀ چشم دلم بسیار است!

ناله ام رشته شده گردن این خسته دلم

وایِ من ،وای براین حال دگرگونۀ من

چه کنم داد براین فریادم

داد براین شب بی فردایم 

خنده ام فُرم سیاهش پوشید

 روز هم، وَهمِ شبش می غرید 

صبر کن 

صبر کن.... ثانیه ها در راهند