بنام نگارگرعشق................
......................................................................
دلا، بیــــــداریَت خوش بـاد بَر،اِنکــــــــــاربـاوَرهـا
چه خوش سرمی کشی گـاهی، توازاِصرارِ بـاورهـا
دَرین دُنیـای وانفسـا، کــــــــه کـاهی کـوه می گردد
بـه دل، هُشـداربـایـد دادن از، هشــــــــدارِ بـاورهـا
چوزخمت می زند آنکس، کـه دلجویی کنـد زان پس
چـه بـایـد کرد جُزآن کــــــــه، شوی بیـزارِ باورهـا
هزاران بـاورِ چـرکین، بـه جـانت می زنـــد نِشـتر
حَـذرکُن بـاچنین زخمـی، تواز،پنــــــــدارِ بـاورهـا
توآدم بـاش و برگنــــدم مزن تُهمت،ولـــــی گـاهی
بزن بـابـاورت آتش، بـه گنـــــــدُمـــــزار بـاورهـا
به جُز عشق آنچه ازباور،به دل داری به دورافکن
کـــه کـامی خوش نگرددهیــچ، ازدیــــدار باورهـا
ترا (دیوانـه) بـاورکردو، برنـابـاوران خنـــــــدیـد
مکن کـاری کـه گردد خوار، درانظـــــار بـاورهـا
فقط عشقَ ست کـان رامی توان،بـاورکنـی گـاهی
اگــــــــر عشقت بُوَد بـاور،مترس ازدار بـاورهـا
...................................................................
(دیوانه)
بسیار زیبا و حکیمانه