ماه شب افروز

ماه شب افروز
چـــو تـــــــــاب گیسوی دلبر ســــحرگاهان برانگیزد
زهــــــر تاب ســـــر زلفش دلــــــی از تب فروریزد
از ایــــــن آتــــــش زهـــــر نایی بر آید بـــازدم آهی
غــــــمی در سینه اندوزد زهـــــر آهــــی که برخیزد
زجــــــور هر خـــــم مشکین خمیده قــــــامت سروی
خوش است آن کس که در دامش چـــــراغ دل بیاویزد
ســـــراید نغمه ها مـــرغـــــم ز تــــار عنبر آمـــیزش
از آن مـــژگان خــــون ریزش دلـــــــم هرگز نپرهیزد
در این ســـیر شــــبانه بنگرم مــــــاه شــــب افروزش
که کام جــــان عـــاشــــق را به قند و شــــــکّر آمیزد
( مظفر جوینی، تهران- 14/9/90، "ترنم وصال به چشمه کمال- دفترپنجم"، موسسه علمی فرهنگی جهانکده)