مهاجر

در طلب معبد بودایی ام

خال تو شد مسند شیدایی ام

باز مهاجر شدم و می روم

کوله به دوش ره رسوایی ام

معرکه گیران ملامت کده

چوب شکستند به دل خواهی ام

درد کشیدم و چنان می کشم

خوش تر از این نسیت به تنهایی ام

خاک تر از خاک بگو می شوم

پیش دوچشمی که تماشایی ام

قله نشین بودم و افتاده ام

روی زمین مدرس بی جایی ام

مدینه ولی زاده جوشقان

90/8/1