برباد

برباد شدم من ,همه فریاد شدم من
                               ای فرخ یزدان به چه بیداد شدم من
هر جا که نشینم زتو گویم ز تو بینم
                               از غیر تو این واهه که آزاد شدم من
از کوی تو تن بردم دل مانده در آنجا
                                در ثبت وقایع خود رخداد شدم من 
یک شعر نوشتم که دور از تو چنین ست
                             شعر است که بی تو پر ایراد شدم من