حادثه

حادثه

دوش در ایوان شدم

باد پریشان گذشت

بید چنان نعره زد

سروِ خرامان نشست

کاج یکی عطسه کرد

زاغ هراسا ن گذشت

دفتر شعر و ادب

هر ورقش یکطرف

بر سر پیمانه بود

کار پریشان شد اش

دفتر ودستار بست

از سر پیمان گذشت

کفتر جلدی چنان

بر سر پروانه زد

خانۀ پروانه  سوخت

شمع به حالش نسوخت

گل همه فریاد شد

داد ، از ایوان گذشت

صحنه به صحنه حضور

از سر شب تا سحر

بلبلی با بوم گفت:

این همه از گاه توست؟

او  بخند ید و گفت:

هرکه زما دور شد     

واله وحیران گذشت!