شاعرانه ای برای بهارم

مهر  بیامیخته ام  با   قلمم  دیگر  بار

تا که راهم  تو دهی با نگهت در دربار

قصه ی شاه و گدا را که خودت میدانی

ملک  شاهی  نشود کم  به نگاهی خمار

شاعرانه   با   تو دارم  سخنی  پنهانی

در  پس  پرده  اگر   با  تو  بمانم آنی

شاعران  میل به  زیبایی مفرط  دارند

تو هم  انگاری  به ابیات غزل میمانی

من سراپا درغزلواره ی چشمت گوشم

گر شود بیتی از آن ساغر لب ها  نوشم

چشمت انگای ز میخانه سخن میگوید

بی خودی نیست که اینگونه به تو مدهوشم

شاعران همچو سکوتند صداقت دارند

شاعران میل به تنهایی و عزلت دارند

تو چو حوری و از احوال بهشت آگاهی

خوبرویان  بهشتی همه عصمت دارند

تو سکوتی و سپیدی کلامت زیباست

در نگفتار تو دَمهای اهورا پیداست

لحن چشمان تو بارانی و قلبت آبیست

تو بهاری و بهار شاعر عطر گلهاست