رزم نامه دفاع و نبرد

رزم نامه دفاع و نبرد


بنام خداوند مردان مرد
یلان و امیران جنگ و نبرد

بنام خداوند مردان هور
دلیران و جان بر کفان غیور

دلیران ایران و ایران زمین
شهیدان جامانده در دشت مین

******

چه بسیار تاریخ پر پیچ و خم
پراز رنج و محنت ، فریب و ستم

پراز اتفاقات خُرد و کلان
ازاین گِردِ گَردون نامهربان

برایران و بر مردمانش گذشت
ولی پشت ایرانیان خم نگشت

سزد تا که از جان فرستم درود
به ایرانی از قبل بود و نبود

براین مهربان مام ، ایران زمین
پس از حمد یزدان کنم آفرین



********

یک


از ایام ماقبل پنجاه و هفت
در آن مرز غربی بسی کینه رفت

همی مدعی بود شاه عراق
که از عهد ماضی به طاق و رواق

نبشته که عثمانیان داده اند
خُزستان به ایران چنان داده اند

یکی دیگر از آنکه اروند رود
نشاید که مرز دوکشور ببود

پس از اتفاقات پنجاه و هفت
یکی فکر بیهوده پرورد و رفت

یکی مرد بدخواه پرکینه بود
یکی قلب سنگیش در سینه بود

ندید او از آن کودکی روی باب
در آن زندگانی پر پیچ و تاب

ورا مام ، صدام نامیده بود
برو خواب آشفته ای دیده بود

در آن کودکی شد زمادر جدا
همان مرد مغرور و پر ادعا

به حزبی گرایید با نام بعث
مگر تا براید از او کام بعث

خیال خدایی اعراب داشت
به سر ادعایی از اعقاب داشت

که از سرزمین میان رود بود
ازاین ادعا طالب سود بود

چو از قرن شمسی بشد پنج وهشت
به تخت ریاست جنابش نشست

همان روز اول دل و جان بخست
به ایران ستیزی کمر بر ببست

چو شهریور سال بعدش رسید
یکی نقشه بر ضد ایران کشید

سر ظهر روز سی و یک ز ماه
یکی امر فرمود او بر سپاه

که ایران نوپا پس از انقلاب
ندارد توانایی و توش و تاب

شد افراسیاب و سپه برکشید
مگر تا کند فتح مهد رشید

که بر خاک ایران کنون تاختن
یکی سرزمینی زنو ساختن

سر ظهر بود و پریدن گرفت
دل و جان ایران دریدن گرفت

سه لشگر بیاراست مانند گرد
به امید فتح سریع نبرد

زبالا به تهران بسی بمب زد
همان بدکنش مرد بدخواه و بد

نبودآگهی کش از ایرانیان
نه یک بل هزاران بیاید دوان

همه گرد و مردافکن و نامدار
جهان پهلوان همچو سام سوار

#امیرحسین_مقدم

بخش اول رزمنامه جنگ و نبرد
"روایت منظوم جنگ ٨ساله ایران و عراق"

شروع نگارش . مرداد 1395


پ. ن

سلام .

مثنوی زیر را که در وزن شاهنامه سروده شده بعد از 5 سال بالاخره کلید خورد.
البته ابیات زیر تنها یکی از 240 بخش این سروده بسیار بلند است.
5 سال زمان برد تا تصویری بر مبنای واقعیت و نه احساسات از سالهای جنگ بدست اورم کا گمان میکنم هنوز خیلی ناقص است
از طرفی هر بار که کلام حکیم طوس را میخواندم از او شرمنده میشدم تا اینکه به دل خود رجوع کردم .
دل هم که میدانید ، موجودی است گریخته از دارالمجانین .....


به هرروی گذشته از شوخی سپاسگزارمیشوم اگر ابن سروده را بخوانید و بشنوید و نظری هم بر حاشیه آن تحشیه کنید.
چه راه درازی پیش رو دارم .

مهرتان مستدام