امید

من امیدم این است

که تو خواهی برگشت

از دیاری که محالستان نامیدندش

وزته جاده نمناک امید و حسرت

ودوباره باتو

ودوباره از تو

غزلی تازه کنم

درهوائی که درآن شمئه ای از دلخوشی نیست

به کویر دستت

میهمان خواهم کرد

آبی بکر دریای خزر را با همه پهنایش

وتو باز خواهی گشت

من تورا در همه آمال خودم می یابم

و تورا همسفر خواهم شد

به صمیمیت شب پای ستاره تا صبح

و به هنگام طلوع خورشید

در تموز تن تو

جان خودرا خواهم بخشید