بنام نگارگرعشق...................
....................................................................
(قَـدربِشـــنـاســــــید یـاران، آخرین پیمـانه را)*
(ساقی امشب، می کند تعطیل،این میخانه را)
بعدازین، مـاییم و،کُنجِ بی کسی ، دَرخـامُشی
دل نـدارد طـاقتِ همصُـــحبتی، بیـــــــگانـه را
کویِ مستـان را،کــه شورِ عـاشقی دراوج بـود
کِی توان دیگرشــــنیدن، نعـره ی ،مستـانـه را
داسـتانِ مِی پرســتان، ثبتِ دَر،دفتــــر کنــــید
تـاکـه عبرت گیرد آن کس، بشـنود افسـانـه را
بعدِ عمـری، بـاده نوشیدن، بـه جمـعِ عاشقـان
بـایـــــدم، درخواب بوســــیدن، لبِ پیمـــانـه را
مـاوُِ،پیمـــانی کــه بـاسـاقی، بِبَســـتیم از اَزل
رســمِ مـا، نبوَد شکستن، عهـدِ بـا، جـانـانـه را
گرچـه مِی،مـارابه سر،شوری دِگـر،می افکند
بسته گر،میخـانه شد،عشقَست،صاحبخانه را
گـر،دَرِ میخـانه را،بَســـتی بـه روی عـاشقـان
ســــــاقیـا، بِنـواز گـاهی، این دلِ (دیوانـه) را
.................................................................
(دیوانه)
.....................................
(لاادری)*