بنام نگارگرعشق..............
.....................................................................
چه سود خانه گر از، شورِ هم زبان، خالی ست
چوگُلشــــنی، کـه زِآوازِ بُلبـــــلان ، خـالی ست
صفـای بـاغ، نـه تنهـا، گـل است و، ســـبزه وآب
دریغ اگر، کـه زِمُرغی، غزل فِشـان، خالی ست
مراکـه خـانـه چنـان، گورِ خـامُشی ، سـردَست
چه جـایِ شکوه گراز، نام وازنشان، خالی ست
(کبــوتران، همــــه پرواز کــرده انـد، بـه شوق)*
(نشـسته ام بـه تحیُّر، کـه آشـیان خـالی ست)
به جـانِ خسته ام امشب، چـه کـام خواهد داد؟
چنین که میـکده از، شورِ عـاشقـان، خالی ست
گـــر اِلتفـاتِ تو ســــــــــاقی، بـه دادِ من نرسد
زبـانِ بســـــــته ام از، قـدرتِ بیـان، خـالی ست
بـه شـاد خواریِ (دیوانــــه)،کس ننوشــــد مِی
بـه بزمِ دلشـدگـان هـم، شرابـدان، خـالی ست
مکُن تو عیـبِ ومن و شــــعرم اَر، خطـایی رفت
چو آســمان غـــزل، ازســــتارگـان ،خـالی ست
.....................................................................
(دیوانه)
............................
*استاد عباس حاکی