بخشش عآق

شبی دوباره باز به سراغ تو آمدم
به ظلم نشسته و پی چراغ تو آمدم
گمانم دل گرفته و خموده ای جانم
بــــــه امید بخشش عآق تو آمدم
صد پله سعود به بها اُفتن ز چشم تو!
نیرزد چنین مرا، پی حاق تو آمدم
ای شب شکن، منشا نور هستی من
باز به امید وصل از فراق تو آمدم
تکیه به گاه سختی و به وقت افتادن
بر همین خیال به ارفاق تو آمدم
کمی آشفته گشتم ، وقت دیدارت
از هرچه گذشتم و به اشتیاق تو آمدم
خوشحال ز وصلت، باز هم مهیا شد
بر عالمی مغرور به اتفاق تو آمدم
صبر  اثر دارد ولی نه هجران منتظر
خاطرت نجاتم داد ، بر وفاق تو آمدم
یک جمله کافی بود مرا ز وقت انتظار
دریغ داشت مرا  و به سیاق تو آمدم
گمگشته ز رویا و ز کابوسی بی امان
دست بسته به امید التیاق تو آمدم
شب به صبح بر وعده که پایان گیرد
ز دلسردی دل، بر حراق تو آمدم