چشم های خسته اش ،پوشید و رفت

استاد بزرگوارم خداوند مادر شمارا با صالحین و بی بی دوعالم فاطمه زهرا ع محشور گرداند اجرتان با صالحین

در شب بارانـیم بارید و رفت

پود غم با تار دل تابید و رفت............دروداستاد...خدا حفظتان کند

آخرین پیمانه های وصل را ...

در شب تنهایی اش نوشید و رفت



اشک ها چون بذر های درد و غم

روی دشت سینه ها پاشید و رفت



درود استادبزرگوارم
عاشقانه ای تلخ
اما بسیارزیبا بود

درود بزرگوار
غزلی بسیار زیبا و شورانگیز
در وصف مادر
روحش شاد

سلام و درود بر استاد دلجو صبحتان بخیر و شادی
نوشیدم از شراب معرفت و معطر شدم از گل گلستان
ادب شما زنده و خرم و بر قرار باشی

با سلام استاد بسیار عالی موفق باشی

تا بگوید گریه کردن خوب نیست

در نگاه آخرش ، خندید و رفت
.......
سلام
این بیت اخرتان را فقط خدا میداند که چگونه انجام داده است
بسیار بسیار ممنون و اینکه امیدوارم رحمت و لطف الهی شامل حالشان باشد

سلام استاد بسیار زیبا وغمگین
زنده باشید

سلام جناب دلجویی گرانقدر
زیبا و دلنشین سرودید

درود بر شما

با دیدن بیت اول فهمیدم این شعر برای عزیز سفر کرده ای سروده شده
روحش قرین شادی های ان جهانی باد.

درود بر استاد

تا ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺁﺧﺮﺵ ، ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺳﻼﻡ
ﺍﻱ ﺟﺎن ،ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﺍﺣﺴﺎﺱ ،ﻭﻗﺘﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ،ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺯﻳﺒﺎﺳﺖ
ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻱ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﺍﺟﺐ ﻣﺎﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ
ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺍﺣﺴﻨﺖ
ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻡ ،ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻤﮕﻴﻦ
ﺍﻱ،ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻦ

درودتان باد
مرحبا

.................. .........................
مثل همیشه زیباااا و دلنوااااز
دست مریزاااد استاد خوبم
.................. ....................................
تقدیم به اهالی خوب شعرناب:

داستان جالب (نشان شخصیت)
مردی نابینا زیر درختی نشسته بود!
پادشاهی نزد او آمد، ادای احترام کرد و گفت:قربان، از چه راهی میتوان به پایتخت رفت؟»
پس از او نخست وزیر همین پادشاه نزد مرد نابینا آمد و بدون ادای احترام گفت:آقا، راهی که به پایتخت می رود کدام است؟‌
سپس مردی عادی نزد نابینا آمد، ضربه ای به سر او زد و پرسید:‌‌ راهی که به پایتخت می رود کدامست؟
هنگامی که همه آنها مرد نابینا را ترک کردند، او شروع به خندیدن کرد.
مرد دیگری که کنار نابینا نشسته بود، از او پرسید:‌برای چه می خندی؟
نابینا پاسخ داد:اولین مردی که از من سووال کرد، پادشاه بود.
مرد دوم نخست وزیر او بود و مرد سوم فقط یک نگهبان ساده بود.
مرد با تعجب از نابینا پرسید:چگونه متوجه شدی؟ مگر تو نابینا نیستی؟
نابینا پاسخ داد: «‌رفتار آنها … پادشاه از بزرگی خود اطمینان داشت و به همین دلیل ادای احترام کرد… ولی نگهبان به قدری از حقارت خود رنج می برد که حتی مرا کتک زد. او باید با سختی و مشکلات فراوان زندگی کرده باشد!»