نشانی از او

روان و زیبا و تاثیز گذار سرودید استاد ارجمندم دست گلتان درد نکند

در ذهن برگ یادگاری از او نیست.............درود

درود استادبزرگوارم
بسیارزیبا بود

درود گرامی
دلنوشته زیبایی است

سلام و درود

جناب اقای آزادمنشِ عزیز، سلام علیکم.
..............................................................
زیبانوشته اید بزرگوار.....ولی،نمی تواند نیمایی باشد.
ُسروده ی نیمایی همانندِ (کلاسیک) ، وزن دارد ،قافیه دارد ومی تواند هم ،ردیف داشته باشد.......فقط، اندازه ی مصارع به تناسب، کوتاه وبلند می شوند....
(نیست ) درسروده ی جنابعالی قافیه( نیست)، وردیف هم(نیست)...چون قافیه هایتان متغّیرند......(ببخشید بردیوانه).
شادباشید انشاءا..............

سلام جناب آزادمنش گرامی

زیبا سرودید

درود بر شما

درودتان باد

سلام بزرگوار
بسيار عالي

.................. .........................
بسیااار زیبااااا...
دستمریزااااد بزرگوار
.................. ....................................
تقدیم به اهالی خوب شعرناب:

داستان جالب (نشان شخصیت)
مردی نابینا زیر درختی نشسته بود!
پادشاهی نزد او آمد، ادای احترام کرد و گفت:قربان، از چه راهی میتوان به پایتخت رفت؟»
پس از او نخست وزیر همین پادشاه نزد مرد نابینا آمد و بدون ادای احترام گفت:آقا، راهی که به پایتخت می رود کدام است؟‌
سپس مردی عادی نزد نابینا آمد، ضربه ای به سر او زد و پرسید:‌‌ راهی که به پایتخت می رود کدامست؟
هنگامی که همه آنها مرد نابینا را ترک کردند، او شروع به خندیدن کرد.
مرد دیگری که کنار نابینا نشسته بود، از او پرسید:‌برای چه می خندی؟
نابینا پاسخ داد:اولین مردی که از من سووال کرد، پادشاه بود.
مرد دوم نخست وزیر او بود و مرد سوم فقط یک نگهبان ساده بود.
مرد با تعجب از نابینا پرسید:چگونه متوجه شدی؟ مگر تو نابینا نیستی؟
نابینا پاسخ داد: «‌رفتار آنها … پادشاه از بزرگی خود اطمینان داشت و به همین دلیل ادای احترام کرد… ولی نگهبان به قدری از حقارت خود رنج می برد که حتی مرا کتک زد. او باید با سختی و مشکلات فراوان زندگی کرده باشد!»