قول می دهم که برگردم

"قول میدهم که برگردم"

این آخرین نجوای تو بود

که می شنیدمش از چشمهایت

با اینکه بریده بود امانم را سوت قطار...

قصه از یک واگن شروع شد

که آرام آرام به ایستگاه بعد رفت

هنوز هم می شنیدم تو را

در میان هیاهوی دود و ازدحام...

سفر برای تو پرواز بود

برای من سرنوشت و تقدیر...

مینویسم بهانه هایم را

تو آنها را شعر میخوانی...

از آن قول بی فرجام تو؛

زمان گذشت و به سال رسید

کجایی که یادت کشت مرا...؟

کجایی که عاشقت را نجات بدی...؟