ایلِ عاشقان.....

درود براستادبزرگوارم مهرآبادی (دیوانه)
چقدرزیبا محکم ودلنشین قلم می زنید استادبزرگوارم
واقعن هزاااااااران دروددددددددددددد
هم درلفظ وهم درمعنا غزلی دراوج بود مثل تمام غزلهایتان
با بیتی محکم وزیبا شروعش کردید وبا ابیاتی زیباترومحکم ترادامه دادید وپایان هم که دیگه عالی بود
هرکدام ازابیات خودش یه شعرکامل بود ودارای تصاویری ناب
وزن هم دراستحکام وروانی اش عالی است

کـاش مــی شـد،قصّـه هــارا،ازقفس آزاد کرد


بـا زمستانی که میلِ رفتنش، زین خانه نیست


می شود آیــا،دَمی هـــم ازبهــــاران یــادکرد؟


طبـــعِ بــــارانیِ مــارا،رَه بــــه دریــا بسته اند


واژه هــــای شعرِمن،فریـــاد ازین،بیـــداد کرد


تشــنگان،تصـــویرِ دریـــارا،زِخـــاطر بُـرده انــد


درکویـــرِ دل،نشــــاید صحبت از،شمشــادکرد



حیفه شعر به این خوبی روازدست بدیم ونخونیم
هرچند عطراشعارزیباتون درهمه جا می پیچه ناخوداگاه
اما مخصوصن تیک نقد می زنم تاهمه ی دوستان بیشترمتوجه شعرخوب شما شوند

گــاه چون شَبنم،سَحرگاهان بـه همراهِ نسیم


کــاش می شـد،بـاغبـانِ خُفتـه را،اِرشـاد کـرد


اُف بَـرین دیــوارِ بَـــدبُنیــــادِ حـــاشــــا بـاد،اُف


مرگ بـادش،هـرکـه این، دیـوارِ بَـــد،بُنیـــادکرد


رسـمِ ایــلِ عـــاشــقان، بَربی وَفـایی هـا،نبود


بـا وَفــا،گــاهی شود (دیوانــه ای) را،شاد کرد


عالی بود پیان بندی واقعن
دست مریزاد
مانا باشید استاد عزیزو بزرگوارم