شعرای کوتاه

بهارم تویی................شمیلا عزیزم آفرین بر تو وقلم زیبانویست

درود بانو
جالب و زیبا بودند

افرین بانوی عزیز
چقدر شیرین با معشوق سخن می گویید
درود بر شما

ساعت شنی

کاش محبتت ساعت شنی بود

هر بار به آخر نرسید

بر می گرداندم به اول

وهربار عاشق تر میشدم

همه ی جاده ها
دور و نزدیک
به راه توست
گمانم مرکز جهان
چشمان درشت
توست ...

زیبا خواندمتان
احسنت

درودها
عاشقانه ای بسیار زیبا

ساعت شنی

کاش محبتت ساعت شنی بود

هر بار به آخر نرسید

بر می گرداندم به اول

وهربار عاشق تر میشدم

شمیلا شهرابی

همه سردوده های این صفحه خوبند

این یکی را بیشتر می پسندم والبته متفاوت هم هست

آفرین

کی بهار رو صدا کرد؟ من آمده اممممم وااای واااای
بسیار زیبا، یک از یک زیبا تر

ردی جا گذاشت
یه لبخنده کوتاهت
در تمام
طول زندگیم
هر کدام از قطعات حس خاص خودش را دارد. اما یک پیوستگی درونی بین همه آنها مشترک است که تمام این شش اثر را از درون بهم وصل می کند ... \" حس عاشق محزون و منتظر \" حسی شبیه بغضی آرام گرفته اما آماده انفجار...
زیبا بود و بهره بردم و درود بر شما

............. .................
درود بانو شمیلای عزیزم
همه زیباااا بودند
به قول بهاره جان یک از یک زیباااتر
سپااااس
.............. ................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

مردی بودا را دشنام داد، هیچ نگفت و آن ده ترک نمود. مرد را گفتند که دانی چه کس را ناسزا گفتی؟ گفت: ندانم. گفتند که بودا بود، عارفی بزرگ است. پس مرد بر زندگی اش بیمناک گشت. در پی اش رفت و روزی دیگر او را یافت. بر پایش افتاد و بخشش طلبید. گفت: “تو که هستی و چه می خواهی؟ طلب عفو از چه روی است؟” گفت: “دیروز تو را دشنام دادم، حال نادم هستم و طلب بخشش دارم.”
گفت: از امروز بگو، من از دیروز هیچ نمی دانم.