خنده سرخ شقایقها

تو اگر می خواندی آخرین قطعه آن شاعر خلق مظلوم

تو اگر می دیدی چشم گریان طفل بی پدر را آن روز

که سر نعش پدر به چه امیدی فریاد کنان می نالید

تو اگر می دیدی خنده سرخ شقایقها را بر سر چوبه دار

تو اگر می دیدی دست خون آلود این همه زاهد و سالک را

پنهان در پشت

تو اگر می دیدی مرگ صد قناری بسته پر کنج قفس افتاده

دیگر اما با کدامین قصه

با کدامین شور و با کدامین احساس

با من غمزده از عشق و وفا می گفتی