چوزه

پند سوم چوزه به مرد (چوزه =گنجشک)
 
مردی اندر راه صید کرد چوزه ای
چوزه ای کوچک ولی پروازه ای
چوزه کرد،دادسخن آن مرد را
کن مرا آزاد ای مرد خدا
گر نمایی این صغیرک را رها
می شوی خشنود احسن مرحبا 
مرد گفتا  ای صغیر بی نوا 
گرشوی آزاد چه سودی هست مرا
خوردن تو جان بگیرد جسم من
لقمه ای هستی بر دندان من
چوزه گفتا گر کنی جانم رها
می دهم بر تو سه پند از گنجها
هریک از پندم نمایی تو عمل
می شوی خوشبخت تا روز ازل
در اسارت من دو پند گویم به تو
سومی را وقت آزادی بجو
مرد کمی اندیشه کرد درنزد خود
کی چه سود است خوردن این اسفرود
لیک با پندی که گیرم از درش
راز خوشبختی بگیرم از برش
مرد پذیرفت پیشنهاد چوزه را
کرد عمل پیمان و عهد راه را
گفت گنجشک راز اول را به مرد
آنجه از دست رفت مخورافسوس و درد
چون اگر نعمت بود بر تو تمام
سهم تو زائل نگرددوالسلام
پند دوم تو مکن باور سخنهای محال
درگذر از این مقال پر جدال 
زین سبب مرد باز کرد دستان خود
پرکشید آن چوزه روی شاخ  تود
شاد شد گنجشک از این رسم رها
خنده ای کرد ، کرد تشکر از خدا
مرد گفتاپند سوم را بگو
تا شوم راهی بجویم راه او
جوزه گفتاگوهر ی دارم به دل
وزن دارد بیست مثقال ،ساده دل
گر تو آکه بودی از اسرار من
هرگزآزادم نمی کردی دو چن
مرد برسرکوفت با صدها فسوس
حسرتی خوردو پشیمان وحدوث 
گفت ای چوزه بیا در نزد من
تا شوم خدمتگذار ازجان و تن
میدهم من آب و دانه روز وشب
می شوم هردم پرستارت به تب
گفت گنجشگ می روم ای نامراد
پند سوم من نگویم استناد
مرد گفت تو وعده دادی ای صغیر
قول خود کردی فراموش ای اسیر
چوزه گفتا احمقی ای نامراد
خود به نا کرده نمایی انتقاد؟
گفتمت گر نعمتی رفت از درت
تو مخور غصه که آن نیست از برت
لیک تو هم غصه خوردی زین دمع
هم تو باور کرده ای گوهر طمع
من که مثقالم نباشد جسم زار
از چه رو مثقال و گوهر هست بکار
پس تو لایق بر دو پندم نیستی
پند سوم را زچه رو خواستی
این بگفت و رفت از آن شاخ بلند
تا نگیرد  دیگریش  در  کمند
پند و اندرزی بشد بر ما نمود
سود برد آدینه زین  شعر اجود
شاعر:آدینه
(اسفرود=پرنده کوچک)(چوزه =کنجشک)(دمع=اندوه)(اجود=نیکو)