سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 7 دی 1403
  • سالروز تشكيل نهضت سوادآموزي به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
  • شهادت آيت الله حسين غفاري به دست مأموران ستم‌شاهي پهلوي، 1353 هـ ش
27 جمادى الثانية 1446
    Friday 27 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      جمعه ۷ دی

      زندان(دوم)

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۴ ۱۰:۰۲ شماره ثبت ۴۳۱۹۲
        بازدید : ۴۳۳   |    نظرات : ۴۲

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

      زندان ( دوم)
      شنو از دگر حكم قاضي كه  بود      
                          جواني  دگر  حكم    زندان    نمود
      چو افكنده شد در سيه  چاله،  او   
                             غم     عالم   آمد   بر آن   حالِ  او
      شكايت ز خلق  و جهان  او  نمود 
                              در  كينه  ورزي  چنان  او  گشود
      به عمق وجود خود اندر    شد او 
                              گنه كار  مي جست و لعنت  بر او
      ز نيكان خود در بدي   ياد   كرد 
                              پدر   را   همي   دوزخ   آباد   كرد
      خلائق  گنه  كار  و  او   بي گناه  
                             ز جور زمان صد  كشيد  آه  و  آه
      چو محكوم و قاضي يك آمد عزيز   
                         چه سان  دزد را  قاضي آمد  تميز
       از  اين  هم  فراتر  نمودش   قدم     
                            بگفتا    غلط      آفريد     از     عدم
      چو  آخر  چنين  گفت   آن  نابكار 
                            به  يأس  اندر  آمد  در اين  كارزار
      اگر   يأس   در  جان  انسان  فتد    
                          شكست ازدرون و  برون  سان  فتد
      بدينگونه   شد  نا اميد  از   جهان     
                           ز خويش  و  خدا ، آشكار  و   نهان
      جوان  پست شد از چنين  فكر بد   
                          گنه بود يك،  اين   چنين   كرد  صد
      نهايت  گنه  كاريش   بيش    شد     
                         به مرگ عاقبت راضي از خويش شد
      شبي حلقه ايي گردن  خويش كرد 
                            خودش كُشت و بازم گنه بيش  كرد
      چنين گفتم اين قصه ازبهر خويش  
                           كه خالق منم،  بحر،  يا  زهر خويش
                           
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      3