سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

پنجشنبه 9 فروردين 1403
    19 رمضان 1445
    • ضربت خوردن حضرت علي عليه السلام، 40 هـ ق
    Thursday 28 Mar 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      پنجشنبه ۹ فروردين

      رقصنده با گرگ

      شعری از

      مریم رستم زاده

      از دفتر شعرناب نوع شعر غزل

      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۴ ۰۲:۰۶ شماره ثبت ۴۳۱۴۶
        بازدید : ۳۶۱   |    نظرات : ۳۴

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر مریم رستم زاده

      رقصنده با گرگ
      دستها بر گردنش همچون طنابِ دار
      زخم هر بوسه شبیه داغی از تکرار
       
      می کِشد یک «روح» را تا نیمه های شب
      باز امشب هم شده از «جسم» خود بیزار
       
      باز می اَشکَد میانِ بازوانِ خویش
      باز میپیچد نفس را در تنِ سیگار
       
      در کفن پیچِ گلویش طعنه ای مدفون:
      «بیصداتر گریه کن!شاید شود بیدار!»
       
      ایده هایی لخت با تن پوشی از حسرت
      میلِ«بودن»ها ولی از«نیست»ها سرشار
       
      کاش یک امشب زمستان بود و تنهایی
      خالی از «آتش» وَ تصویرِ«مُثُل» در غار
       
      کاش میشد یک تنه تا صبح ریسیدن
      پودِ شعری را که روزی میشود بر دار
       
      دستهای روحِ او در کِرمِ یک تصمیم
      پای جسمش منتهی در پیله ی اجبار
       
      بس به دیوارِ خودش کوبیده خشمش را
      دور تا دورش شده آماسی از آوار
       
      روزگاری در رکابِ «پنجره بودن»
      می دَوَد امروز اما یک نفس «دیوار»
       
      همچو «مونادِ» غریبی، بی در و روزن
      بی تفاوت در نگاه یار و هم اغیار
       
      مادیانِ وحشیِ دیروزِ دشتِ شاد
      کرده امشب بغض را با اشک خود تیمار
       
      یک «گلستان» آرزو را داد دستِ باد
      شد خزانِ قاصدک هایش سفیرِ«نار»
       
      مثل آنکه دست خود را ول کند عمداً
      در خیابان های دورانی که رفت انگار
       
      در هجوم بهت و هذیانِ شلوغی ها
      بازگشته کودکِ جامانده ی تب دار
       
      کودکی هایی پر از تصویر و صوت شک
      با سرودِ سوز و سیمایِ سکوتِ ساز
       
      یک خدای مقتدر با طرحی از لبخند
      مثل صورت های «رهبر» اول اخبار
       
      از کلاسِ درس،اسماعیل ها رفتند
      سیلِ قربانیِ طرحِ جنگِ با کفار
      ...
      کودکی آهسته وارد میشود در خواب
      پاره می گردد نخِ پوسیده ی افکار
       
      مثل آنکه خط قرمزها شده باور
      به کبودیِ تنِ شعری چنین بیمار
       
      باخته قافیه را،محکومِ بی وزنی ست
      بر ردیفِ اتهاماتش نظر دشوار
       
      ..
      «آب؟»،«نه!»،آهسته می دزدد نگاهش را
      دست های کوچکی در پاچه ی شلوار
       
      باز فصلِ بارشِ تاریکِ تشویش است
      امتزاج شرم و بویِ تندیِ از ادرار
       
      «زودتر باید بپوشی رختِ نقش ات را
      بازگردی رویِ سن بازیگرِ بی عار!»
       
      دود را پس می زند باید به پا خیزد
      انقلابِ تازه ای در مشتِ استعمار
       
      ذهن او با گرگها رقصیده شب تا صبح
      باز روز آمد،«بخواب! دست از سرت بردار!»
      ۷
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0