سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        حلقه چهارم سفر( ششم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۴ ۱۲:۲۲ شماره ثبت ۴۲۷۸۲
          بازدید : ۴۵۵   |    نظرات : ۳۴

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         
        حلقه چهارم سفر ( ششم)
        آري  اي  ياران  چنين  شد  قصه مان   
                          مرغكان    نشناخت  سر   از   پايشان
        خواستند  تا   همسفر   با   او    شوند  
                           جملگي    پا   در   ركاب    او    شوند
        پس   سفر   با  آن   عقاب   آغاز   شد 
                            قصه ی  ديگر   از    آنها    باز    شد
        پس      مرارتها   كشيدند    در    سفر  
                           عاقبت      رستند    آنان     از    خطر
        راه   عشق   آسان   نباشد  ای   عزیز  
                            پیچ   و   خم های    فراوان   و  ستیز
        زآتش   آن   گُر     بگیرد   جان     تو  
                            سوزش   آن   پُر   کند   دُر  جان  تو
        بشکند     صدها    ز    قانون    جهان    
                             صد    صدا   آید  برون   از   جانمان
        در    ره  آن    من  شکن  تا    بگذری  
                            گر  دُرشت    آی   وجودت    نگذری
        ریز تر   از   ریز   باید    شد     درون  
                           هیچ  باید   شد  درون  و  هم   برون
        گر  تو  را   هیچت  نماند  از   خویشتن   
                         می سپاری   تن   به   سوی آن وطن
        در  مسیر  عشق  شد     هر    مرغکی   
                          جمع   بودند  با  هم   و   با   هم  یکی
        آتش  عشق   آمد   و   پرها   گداخت  
                             عاقبت  آهنگ  خوش  را    او  نواخت
        چون  به  شهر  عشق  گرديدند درون   
                           بندها را  جمله   شد   از    تن   برون
        هرچه  از  خود  داشتند  را   سوختند  
                            بعد  از آن  دل  را  به عشقش دوختند
        آنچه    آزار   آورد   اين    جسم  زار   
                           صد   هزاران    من    بود  در كارزار
        روح   مي خواهد   جدا   از   ما و  من  
                            اين  نمي دانم  چه  سان  پوشيده  تن
        عشق     راه    ارتباط    روح   و   تن  
                            عشق   گرداند   جدا    ما    را   ز  من
        هرچه   را   او   آفريدش   عشق    داد  
                            جمله ي  شادي  به  دنيا   عشق   زاد
        زين  سبب  عاشق  ز هر  بندي   جدا   
                             زين  سبب  عاشق    نبيند   جز   خدا
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2