بنام نگارگرعشق................
.......................................................................
هوای دیــــدگــــانــــم،بویِ باران می دهد،امشب
اَذانِ عشـق بُلبـــــل از،گلســتان می دهد امشب
غـــــزلهـــــایم تمامـــــی گوییــــــا،حِسِّ تُــرادارند
که هربیتش نشان،ازکـوی جانان می دهد،امشب
گدای رحمتت هستم،کرَم بِنمــــــای واِحسـان کُن
بنــــازم دَرگـــهَت را،بوی احسان می دهد،امشب
نشســـتم درحَـریمت تا،سلـــــامی داده باشم من
سلامی که،نشان ازیک،مسـلمان می دهدامشب
نمـــــازم را،نمـــــی دانـــم وضوُ بگرفتـــــه ام،یانه
ولـــــی،تکبیرهایم،عطـرِایمــــــان می دهد،امشب
نِگـه کــــردی وبشکســـــتم نمـــــازم را،نمی دانم
چــرا چشــمانِ تو،اینگونه فرمان می دهد،امشب ؟
مکُن (دیوانــــه) را،دیوانـــه تر،با غمــــزه های خود
تویی که هرکلامت،بوی عِــــرفان می دهد،امشب
.....................................................................
4 1 / 1 / 4 9 (دیوانه)