بگذار به حال خودم باشم ...

کاش می شد
عاشقانه هایم را
در
ترمه ای بنفشابی بپیچم
و کناری بگذارم !
بس کن
دست
از سر خاطرات
بردار
بگذار گاهی
به پیاده رو بزنم
و بی هراس
از نگاه آدمها
بر اندام تو ,
برای خودم
بلند بلند
آواز بخوانم !
که تنها
در این شهر
به کناری بروم و
بر نیمکت کهنه ای
بنشینم
که بوی تو را
ندهد
و درختی
سایه گاه امن
عاشقانه های ناتماممان
نباشد !
بگو
به عابران
که با خیره گی
بر
تنها گذشتن من
حیرت نکنند
که من
به لالایی مردن خویش
عادت کرده ام !
فقط
بگذار این راه سخت را
بی تو
به پایان ببرم !
دست
از سر خاطرات بردار
دیگر
بس است
بگذار
به حال خودم باشم .......