سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 8 دی 1403
    28 جمادى الثانية 1446
      Saturday 28 Dec 2024

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۸ دی

        مستمند و شاه ( اول)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴ ۱۲:۴۰ شماره ثبت ۴۱۹۴۵
          بازدید : ۳۸۷   |    نظرات : ۳۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        مستمندو شاه ( اول)
        پادشاهي    چون   گذشت  از  روستا           
                    یک  فقیری  دید  وی  بي  دست  و  پا
        ني  هنر  از  بهر  كاري   داشت     او         
                     ني  توان  بودش  كه چيزي كاشت او
        دل بسوزاند، رحمتش آمد  به  جوش                 
                    داد  فرمان،  تا  كه  غم  گيرد  خموش
        باغي   از   انگور   دادند     پر    ثمر           
                     يك  غلام  و  يك  كنيز  و  صد   گهر
        گفت  وي  را  خوش  بوَد  احوال  تو                
                بعد  از  اين  بد  من   نبينم  حال   تو
        گر   نيازي  شد تو   پيغامم    فرست     
                 دم   به  دم  ما  را  دعايي مي  فرست
        مستمند چون فارغ از غم  خود  بديد              
                 ميوه هاي    باغ      شاهي   را  چشيد
        پس كلاه خويش قاضي كرد و  گفت                  
               پادشه   را  زين  عنايت  چيست  جفت
        چون كله كج بود پس كج مي نوشت              
                 در   قضاوت   آن   كُله   معوج   نوشت
        گفت وي را  حُسن   تو  بسيار  ديد        
                 زين   سبب   آن  پادشه  سويت دويد
        روزها با اين خيال خوش مي گذشت       
                تا كه  شه  با دخترش آمد  به دشت
        از  قضا   آن  مستمند   شه  را بديد       
               از  براي  شكر  و   تكريمش   دويد
        چون  به  نزد  پادشه   شد  مستمند             
              ديد   يك  زيبا  رخي   گيسو   كمند
        شوخ طبع و شاد و مسرور و جوان              
               پرس و جو  از نسبت، آمد در ميان
        پس    وزير   شاه    گفتا    زير  لب          
             دختر شه  باشد  اين مه شوخ  طبع
        مستمند آمد به سوي    باغ  خويش         
              ليكن ازآن رخ چو مست ودل پريش
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2