سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 15 مهر 1403
    3 ربيع الثاني 1446
      Sunday 6 Oct 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۱۵ مهر

        پیوند سیب( اول)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۴ ۱۲:۲۶ شماره ثبت ۴۱۴۷۲
          بازدید : ۲۶۰   |    نظرات : ۲۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         پيوند سيب  ( اول)
        باغباني      بود       در    شهر  فسا     
                هر   درخت   بّّر  و  در    بحر  آشنا
        سيب  را   پيوند    مي دادش     هلو     
                 گاه  از   پشت   درخت،  گاهي  جلو
        عاقبت   روزي   هنر    كردش  تباه      
               سيب  را   با  يك  علف كردش به پا
        چون  گذشت سالي و بار   آمد پديد     
              پس  درخت   سيب   را   ديگر  نديد
        هر چه آمد، زان علف  بودش به ديد     
               آن  درخت   سيب   گرديدش    پليد
        گر چه  ذات آن درخت   پاكي نمود    
                 ليك   ذات  هرزه  وي  هرزه   نمود
        آنقدر در ذات سيبش   گشت  جاي       
              خاك را شد ريشه ي سيبش به جاي
        چون علف را ريشه شد  بالاي خاك        
               آن علف   را   نوش  آمد   آب  پاك
        زين سبب رشدش فراترشد ز  اصل     
               بعد   از اين هر فرع   آمد جاي اصل
        مردمان  هرز  گر   دیدی  به   سر      
                در عجب هرگز مشو زین رسم دهر
        ریشه های خویش  رو  می پرورند       
               زین سبب از ریشه داران  می برند
        لیک عمر هرزه خواران  نیست  باد      
                 جز به ننگ از روزگاران چیست یاد      
        پس  چو  آمد  روز  كندن  از  علف      
               باغبان    گفتا    نباشد    اين    علف
        اين  درخت  سيب  بودش  نزد  من      
              من تباه اش  كرده ام، خود، خويشتن
        پس  امانش   داد   دست   روزگار      
               هرزه  را  دورش  كند از   ذات  يار
        هر چه  مي كرد   باغبان   باغ  ما       
                آن  درخت  سيب   مي شد   بر  فنا
        هرچه مي زد شاخ و برگ هرزها        
                روز   ديگر   شد   فزون آن  بذرها
        عاقبت  صبر  زمان،  پايان گرفت        
               از   تمام   هرزها     تاوان   گرفت
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1