سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        عشق گم شده ( دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴ ۲۰:۰۴ شماره ثبت ۴۱۰۷۷
          بازدید : ۳۱۵   |    نظرات : ۲۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        عشق گم شده ( دوم) 
        مژدگاني   ده  كه  غم  بارش   ببست         
                 چون  صبوري  كرده ايي  او آمدست
         در  تعجب  شد جوان   از   اين خبر        
                  گفت   خاموشی گزین کو هست به بر
        كي   تواند    ديگري     اينجا    شود        
                  كي   تواند   دل  دو كس  را  جا شود
        هيچ  كوتاهي   نكرد   باز  از    خيال         
                  از   خيال   يار  و  از  آن  خط و خال
        عاقبت   زيبا   رخي    بر   در  رسيد           
                در  زد  اما  هيچ  كس   بر   در   نديد
        آن   جوانك   اعتنا   ني    كرد   وي         
                   حق  براند  و  يار   كاذب  گشت  وي
        گفت   رو  از   پيش  من  اي  ناثواب           
                 از  چه  رو  آيي به نزدم چون سراب
        من  ترا  در خويش  مي سازم چنان          
                  خوش   لب  و  خالي   نبيني  به از آن
        من خوشم با ساز خود اي جان  من         
                   پس  چرا  آيم   برون   از  آنِ    من
        گر  برون آيم  از اين احوال  خويش         
                  ترسم  آید  مي نگردم   مال   خويش
        گفت  او   را      نازك    اندام    قمر         
                  آفرين    بر    تو    درخت      بي ثمر
        سالها  بر    خويش    بندي     بافتي          
                 آنچنان  محكم   كه    خود     نا يافتي
        روز   وصل  تو  فرا  آمد   به  پيش         
                  حال  يادت   آمد  از   احوال   خويش
        آنچه را  مي بافي  همچون  عنكبوت        
                   خود شكارش مي شوي در تار و پود
        آنچه را   كه  عشق  مي نامی بدان           
                از  هوسهاي  تو  بودست  زين  و آن
        اي   گريزان     عاشق     پر     مدعا         
                  اي  رميد  از  حق  و  از    خلق   خدا
        عشقها   كو   در   خيال   آمد    پديد          
                  ميوه     شيرين   وصلي   را     نچيد
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3