رشک جنان

ای دلبر رعنا که به حق رشک جنانی
باز آ که مرا از غم دوری برهانی
چون شب به گلستان خیالت بگریزم
تو بوی خوش تیرگی نیمه شبانی
بشنیده ز من ناله بسی ماه شبانگاه
کز روی درخشان تو در او است نشانی
در آرزوی قامت دلجوی چو سروت
آشفته چو گیسوی تو گشته است جهانی
هر صبح که خورشید ز آفاق در آید
باز است مرا با تو سخن های نهانی
ای باد صبا این سخن از من بر او بر
چون وقت سحر محرم ما خسته دلانی
« اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن
تا بوسه زنم بر دو لبت چونش بخوانی»
چون نرگس جادوی تو مستوره و مست است
جای است به یک غمزه دوصد جان بستانی
مهدی ز سر شوق نگاه تو جان داد
باز آ به سرایم که تو آرامش جانی


مهدی رستگاری
بیستو چهارم مرداد سال یکهزار و سیصد و نود و چهار خورشیدی