غزل صلح

عمریست که از صلح و صفا می خوانیم
از طایفه ی عشق و وفا ایرانیم
وقتی که زمین عطش کند بی پروا
چون شبنم صبح و نم نم بارانیم
از گرمی خونمان جهان در جوش است
این را همه از لطف خدا می دانیم
هرچند که دنیا پر از آشوب شود
در کشور عشق و امنیت می مانیم
از جنگ و تجاوز به خدا بی زاریم
ما پیرو عشقیم و پر از ایمانیم
از روز ازل تا ابد این دنیا ...
ما عاشق سازندگی و عمرانیم
جز صلح و صفا طلب نکردیم هرگز
راضی به رضای قدرت یزدانیم
با ما سر این حرف توافق بکنید
از جنگ نگوییم اگر انسانیم ...