نیلوفر

نیلوفر ِ نسشته بر آب تالاب بندر پهلوی یا بندر انزلی

همان تالابی که روزهای جوانی مان را در لحظات شور و شیدایی در جای جای خود به یادگار در دل دارد و نسیمش را بی دریغ در هر نقطه ی این کره ی خاکی به سوی ما پرتاب می کند تا در بوی ِ پگاه و عروبش مست شویم، مست.
و چون غزل خوانان ِ شب های مستی
عسل بنوشیم از عشق و مهربانی
و اعتراف می کنم من امشب مست ِ مستم از نسیم جوان کنده ی تالاب بندر پهلوی در این سوی جهان

پس ای مهربان
ببار برما
مهربانی
تا در نشاط دل انگیزت
هر لحظه مان را
نیلوفر بچینیم
خوشه خوشه
و هر نفس کشیدنی را
در نسیم تو
مست شویم
جرعه جرعه

نیلوفر

و آنگاه
که نیلوفر ِ نشسته
بر آب ِ تالاب ِ دیارم
ماه را
به شادمانی ِکنسرت قورباغه ها
به چشمکی
میهمان می کند
غزل خوانان شب های ِ مستی
در هستی ِ شاداب ِ تالاب
و شادمانی قورباغه ها
لبخند را
کنار ِ دلدارش
به تماشا می نشینند
که شادمان
به جشن ایستاده است

احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )