ای بــــــازتـــــــــاب جلـــــــــــــوه ی ذات خـــــــدا حسن
وی آفتـــــــــــــاب روشـــــــــــــن بــــــــــــــرج ولا حسن
ممـــــدوح جبــــــرئیــــــــــل و جگــــــــرگوشــــه ی نبی
محبــــــــــــوب مـــــرتضـــی ، گل خیـــــــــرالنّسا حسن
نـــــــــور رخ تـــــــــو شمــــــــس طریـــق هدایت است
لعـــــــــــــل لـــــب تــــو چشمــــــــــه ی آب بقا حسن
خاک رهـــــت کـــــــه مهــــــــر سجــــــود ملایک است
اهل زمیــــــــن بـــــه دیــــــــــده کنــــــــــد توتیا حسن
تنهــــــــا نـــــــــه ای بــــــه قاطبــــــــه ی انس مقتدا
جـــنّ و ملـــک گـــــزیـــده تــــــــو را پیشـــــــوا حسن
بعـــــــد از علــــــــی سفینـــه ی توحیــــــــــد را تویی
در بحـــــــــــــر بیکـــــــــــــــــــران ولا ناخـــــدا حسن
در زمــــــــــــزم ولای تـــــــــو کردیــــــــــم شستشو
ای مــــــــــروه را شکـــــوه و صفـــــا را صفــــا حسن
صلحــــــــت زمینــــــــه ســــــــاز قیــــام حسین شد
کافشـــــا نمــــــــــود توطئـــــــــه ی خصم را حسن
دانشـــــــــــــــوران درس جهــــــــــــاد تــو بوده اند
شیــــــراوژنــــــــــــان واقعـــــــــــــه ی کربلا حسن
ای سبـــــــط اکبـــــــری کـــــــه نظیــــــر تـو را ندید
تاریــــــــــخ در ســـــراســـــر امّ القــــــــــری حسن
جمهـــــــور نـــاس را کـــــه بـــــه قـــــدر تــو واقفند
بــاب المـــــــراد هستــــی و مشکـل گشـــــا حسن
ای ریـــــــزه خــــــوار خـــــــوان عطای علــــوم تــو
خاصــــــــان بـــــــزم علــــم شــــه هــل اتی حسن
بیگانــــــــــه بـــــا محمّــــــــد و آل محمّــــــــد است
با حـــــق نیافـــت هــــر کــــــه تـــــو را آشنا حسن
ای قهرمــــــان حلــــــم و شکیبایـــــی و خلــــــوص
وی ناســــــزا شنیــــــده و گفتــــــــه ســــزا حسن
بــــــر ســــــر درِ حدائـــــق جنّــــــت نوشتــــه اند:
نیکـــــو حسـن ، گزیــــده حسـن ، مجتبـی حسـن
تسنیـــــم جرعــــه نــوش سبــوی صفــای توست
وانگاه تشنـــه ، کشتـــــــه ی زهــــر جفـــا حسن
تـــــــا جایگاه پیکـــــــــر پاک تـــــــو شــــد بقیـــع
دارالسّـــلام آمــــــــــد و بیــــت الشّـــــــفا حسن
مـــــا را که دل بــــه مهــــــــر تو در سینه می تپد
دریــــــــاب در گــــذرگـــــــــــه ایــــــــام یا حسن
ایمــــــــــن ز اضطـــــــــراب قیــــــــام قیامتیــــم
داریــــم چـــــون تــــــو شافـــــــع روز جزا حسن
روزی که «خوش عمل» به حقیقــت توراشناخت
نام تــــو کـــــرد زیــــــور ذکـــــر و دعـــــا حسن.