قوچ

روز انجام به هنگامه کوچ , تیر ناکار دریده پف قوچ , زخمی و خسته و افتاده ز پا ,تاب برخاستنش نیست ز جا , نگه بی رمقش سوی دنا ,مانده از گله جدا , سینه اش بستر درد ,نفسش ناله سرد ,همچو خورشید پسین پس ابر ,نه قراری به سرش مانده نه صبر , مرکزی چند به گردش شده جم ,تا نهد دیده بهم ,قوچ دیگر ز سر سنگ سترگ , زیر کلخنگ پر از بار بزرگ , چاووش چابک و هوشیار و صبور ,گردن افراشته پر ز غرور ,تنگه را مينگرد , تا که از پیچ و خم سخت عبور , گله را راه برد , تا دنا راهی ,,نیست تا دنا راهی نيست,,...