افسر جلاد مردادی

انگار همه اشعار بعد از تو
با تلخی قهوه عجین گشته
آن عطر لالیکی که میگفتی
انگار سوی خانه برگشته

انگار شوخی کرده ای با من
هر صبح بیدارم کنی از خواب
با آن صدای گرم و آهسته
مثل شفق در موجی از مهتاب

خندیدی و خندیدم و رفتی
ای وای از رویای بیهوده
دارم رخت را یاد میبازم
ای داد از افکار فرسوده

مشغول موی مشکی ات بودم
دارد صدایم میکند مادر
آماده کرده نان و سبزی را
این شب به پایان میرسد آخر

آیا منم این غرق در تبعید
مبهوت این زندان فولادی
حبس ابد یا چوبه را محکوم
ای افسر جلاد مردادی!


کسرا تبریزی(هیربد)