سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        گل سرخ هم عزادارست درین سامان ! {اعتراض}

        شعری از

        محمدکدخدائی

        از دفتر وحدت بشریت ! نوع شعر سپید

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۴ ۱۷:۰۴ شماره ثبت ۳۷۳۵۵
          بازدید : ۵۱۱   |    نظرات : ۵۳

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه

         
        وه  !
         که چه گران روزگارانیست  !          
        آسمان پرابروخشمگینست وسخت، طوفانی
        تگرگ وبرف وبارانست  !
        هوا بس ، ناجوانمردانه سردست وبورانی ،
        دگراز یاد رفته
        اسمان سرخست، سیاهست، یا که زردست ،
         شاید (انابی)ست !
        آسمان برسینه اش، برسینۀ پرکینه اش
        ابری غضبناک وسیه دارد
        نمیدانم چه سر دارد ؟!...
        ولی پیچیده ابروو ،
         لبهایش زخشم ورچیده و
         رنگ عزا دارد !
        هراس دارم، نمی بارد،
        اگربارد  ؛
        بجز بارانِ مارو عقرب و کژدُم نمی بارد !
        بجز بوران، بجز کوران، بجزسیل و بجزطوفان
        برین خیل کوران و سیه کوشان
        که کشتند آن همه گل ها به کوبان
         دگر باران نمی بارد !.
        درین شهر گُل و بُلبُل
         پُر از یاس و پُرِ سُنبُل
        دگر هیچ باغبان
        جز لالۀ خونین جگر                                                           
        تخمی دگر هرگز نمیکارد....                                                                             
        نه شادی و نشاطی !
         نه مردی و جوانمردی  !
        همه هر چه بجا مانده،
        غم ودردست و نامردی !
         
         
        نمی بینی مگر هیچکس نمی خندد ؟!
        بهوش باشید !
        اگرخندید  ؛
        به جوف آستینش، خنجری دارد!!
         
         
        وآگاه که  :
         گل سرخ شقایق هم عزادارست و گل مالست  
        درین سامان  !
        سروپا و تن و جانش سیاه گشته
         لباس غم بتن دارد
        درین دوران  !
         
         
        قمه باید بدستش داد،
        که او جزاین لباسِ مشکی باور                                                                               
        هنوز هم در سرش، درجگرش،
        خون روان زندگی جریان دارد؟!
         
         
        درین سامانِ بی سامان
        درین دورانِ بی ایمان                                                                                           
        درین سرما، درین ظلمت !
         درین خاکِ ستم خیزِ پر از محنت
        درین زندانِ در زندانِ در زندان
         اسیرو بندۀ رندان و طراران  !
        نمی آید دگرهرگز  !
         آهنگِ خوشِ بارشِ باران  ،
        بگوشِ مردمِ بیچارۀ تشنۀ مُرده ،
         در خیلِ مزاران  ! 
         
         
        هرچه بوده رنگ شاد زندگی
        رفته ز یاد  !
        رنگ مرگ و رنگِ محنت ، رنگِ شب !
        فقر و فاقه  ،اشک و بیماری و  تب  !
        گشته زیاد .
         
         
        وه که چه گران روزگارانیست
        آسمان تیره تر از شب های بی ماهست
        خشمگینست و بارانی و سخت طوفانی.... 
         
         
         
         
        به امید ریشه کن شدن فکر(داعشیسم) که همچنان بعد ازمرگ هابیل بدست قابیل که سمبل (شهادت انسان
        به دست ضد انسان) است ودر همیشه ی زمین وزمان در لباس ونقاب های گوناگون بر( بشریت ، انسانیت وخداییت)
        موجودی به نام آدم به  جور وستم وزور واستبداد و اختناق وزندان وتبعید وتذلیل وتحقیروشلاق وشهادت ...........
        حکم رانده   .
        ولی  باید بهوش باشیم وبدانیم اگر فرزندان هابیل بر نشورند ، برنخیزند وسر به طغیان وعصیان وانقلاب وشورش بر
        علیه آن (چه هست ونباید باشد) بر ندارند ، آزادی بشریت مقدور ومقدر نخواهد بود.
        به امید آزادی سرزمین دلاور خیز ومظلوم کوبان وآزادی   "انسان"  بی استثناء  .ودور از همه ی باند بازی ها
        وتفرقه گرایی ها وقومیت پرستی ها و نژاد پرستی ها وبرتری جویی ها ، که خود عامل وبهانه جنگ افروزی
        وآتش سوزی و طبقه سازی وسیاست بازی.........میباشد.
        رهایی برادران وخواهران ایزدی-یهودی –مسیحی-مسلمان- بودایی-وستاره پرست وزرتشتی وآتش پرست  .......
        و در نهایت معتقد به مذهب اخلاق وانسان بودن را از خداوند مهربان خواستارم.  
        شعر عرفان واعتراض
        محمد کدخدایی 
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        شرابی پر است از صواب سرودی گوارا و ناب ااا مرامت همه حُسن خُلق و پاداش تو صد ثواب
        نادر امینی (امین)

        یکی از بزرگان اهل شعر درودی فرستاد برمن از روی مهر نبودم لایق حمو ثنای بندگان بباشم حقیری زشرمندگان سرودم تا که سنجم عهد خویش به اشک یتیمان پای افتاده پیش نه من آن نیک سرشتم در این روزگار ولی من کجا وسعدی روشن فکار کنون من درودی فرستم مریم که عادل بود کنیه اش چو عادل هماره بود با همه بنیه اش
        مدینه ولی زاده جوشقان

        تو ای آن که در قلب و روح منی اا خداوند حکمت خدای غنی اا به اطراف خود هم نگاهی بکن اا بتابان بر این سر زمین روشنی مدینه ولی زاده ی
        مریم عادلی

        درود برشما شاعر نیک سرشتتتت کاش دنیااز فکرتان مینوشت
        نادر امینی (امین)

        مرده آن است که نامش به نکویی نبرند ورنه هرمرد تبهکار به جهان زنده بود لیک مرد فداکار فلکی زنده کند دست دردست فقیران دهد و خرج یتیمان بکند این چنین که رسم خردی درجهان زنده بود پیش یزدان همه از فقر وغنیآن برازنده بود نه ستم بیند و نه ستمکار بود عاقبت در پی عقبی رود پا زدنیا بکشد

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3