این روزهای قبلِ عید

شعرم گرفته ناگهان، بعد از دو سال از آخری
آغاز شعــــــــر خسته ام، پایان اشک سرسری
اردیبهشتی شب شد و صبحم به ناکه رنگ دی
آغوش سردت مال من، مهــــر تو مال دیگری
یک عصر اسفندی دلم شد تنگ ماهی و شکست
این روزهای قبل عیـــــــد، این سوز سرد آذری
در بازی این روزها، بازنده ام قبل از شروع
تقصــــــــیر از من بوده و شاید کمی نا داوری
این روزهای ناامید، یک درس با یک نکته بود
باور نکن از این به بعد، عشقی جز عشق مادری
این بلبشو در شعر من، تأثیر یک بغض پر است
این بغض تأثیریست از، ترکیب "زود" و "باوری"
باز این غزل، غمگین و من، برقول، پیش یک عزیز
شــــاد است شعــــــر بعدیم، از غصه و ماتم، بری