وصف حال خودم

نمیدانم کـه ظاهر در کـــــــــــــجایی   

  بـــه تــخت سلطنت یا که گدایی

گهی در اوج شهرت شعر گـــــــویی

    گــــهی خوابیده روی بــوریایی

گـهی مست وغزل خوان در مـکاتب

     گــــهی ساقط ز دربار خـــدایی

گهی در زیرپایی همـــــــــچو موران 

   گـــــــه بالاتر زمــرغان هوایی

گـــــــــــــــهی در عالم وهم و خیالی   

  نـداری بـــــــــا حقـیقت آشنایی

گهی خندان گهی گـــــــریان نشستی  

    نـدارد شام تـــــــارت روشنایی

گهــــــی در باغ و در بستـانی  جـانا  

   گـــهی تبعید این زنـدان سرایی

گهــــی اشعار تو هــــــــــم چاپ گردد

   گهی حـــــیران بماند از کجـایی

گهی کارش به بامــیان گه به سیغان  

   یکاولنگ میبردخواهی نخواهی

گهی گوید که ظـــــاهر گشته مجنون 

گــــهی او میـــــــکند یاوه سرایی