تو را من دوست میدارم

در این دریای بی موجی که هر دم قایقی را غرق میبینم و پرواز چکاوکها به کوچیدن می انجامد و اندوه نهنگان سراسیمه به شوق کشف ماهیها به سطح اب می اید خودم را غرق میبینم که پارو پشت پارو سوی پایان خودم در حرکتم شاید به ساحل اوج میگیرم سراب این رسیدن را به آبی های بی معنا فقط یک موج میبینم و هر کس وسعتی دارد به قدر ارمیدن ها به قدر گوش ماهی ها که لبریز سکوت پر هیاهوی سکون هستند و ما همچون نهنگی بر شن ساحل به گل وابسته گشتیمو به شوق مهر ادمها به ساحل تن فرو کردیم و انگاری که صد سالست اینجا در پی هیچیم تورا من دوست میدارم نه دریا واقعی بودو نه موج و ساحل و شن ها فقط ما واقعی هستیم تو را من دوست میدارم مرا باور بکن در شک مرا باور بکن حتی اگر این کوچ بی مقصد سرابی در دل دریای واهی بود تو را من دوست میدارم تو را من دوست میدارم که دریا ساحل و موج خروشانی و حتی چشمه ی گرمای جوشانی تو را من دوست میدارم که لبریز از تو ام دریا تو را من دوست میدارم تو ای آبستن فردا! هیربد