غریبی می کند

گاه گاهی خواب با چشمان غریبی می کند
با مسلمانی خود، شیطان غریبی می کند

گرچه بغضم در گلو باقیست از دست رقیب
خنده هم با دیده ی گریان غریبی می کند

دیگر اینجافرصتی باقی نمانده بیش از این
مرگ هم با این تن بی جان غریبی می کند

روزها در غفلت و شب ها به دست اهرمن
خون دل ها می خورم قرآن غریبی می کند

بس که شهد هر گناهی را چشیدم بر زبان
معده ام با نون و ریحان هم غریبی می کند

آسمان دل که از بار گنه گردیده تار
ابر هم با دیدن باران غریبی می کند