شیراز

وصف اگر خواهم بگویم من ز شهری بهترین
گویم از شیراز شهرم از همه زیباترین

شهره با شعر و شراب و بلبل و گل هست چون
برترین-رنگین ترین- عاشق ترین- خوشبوترین

فصل سرما بار خود را بر زمین دارد هنوز
کاروان گل رسد با بویهای عنبرین

زین لطافت در هوا مشکل توان گوید کسی
بر سر این شاخه ها گل باشد اما آخرین

من که دورم سالها از آن دیار چون بهشت
رشکم آید هم چو دیگر غایبین بر حاضرین

شهرها را شهرداران چون نظر افکنده اند
شهر ما دارد از آنها لوحه های آفرین

راست باشد گر بگویم چون بهشتی هست شهر
بین کوه و تنگه ها  الله اکبر بر ترین

سرو قدًانی چنین زیبا کجا دیدی دگر
هم متین هم با وقار و دانش و   والاترین

پارس را شیراز مرکز بوده اما شهر ما
فخر آرد بوده از این خطه نقش آفرین

کشور از این خطه نشئت یافت ایزد بعد از آن
تا ابد حافظ بود  اصلا مکن شک هم بر این

ملک ایران شاعرانی دارد الحق بس بزرگ
سعدی و حافظ ولیکن خود زنام آورترین

پارسی را نثر سعدی بوده حافظ تا کنون
شعر حافظ هم روان هم دلکش و هم شکًرین

گوی سبقت را هنوز این شهر دارد در سخن
من که با این شعر زیبا در ردیف کمترین