سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 5 دی 1403
  • روز ملي ايمني در برابر زلزله
25 جمادى الثانية 1446
    Wednesday 25 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      چهارشنبه ۵ دی

      lمن ذره ی بی ذره

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۳ ۲۲:۳۳ شماره ثبت ۳۲۴۹۱
        بازدید : ۳۷۳   |    نظرات : ۲۲

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

      من ذّره ي بي ذّره
      اي  دلبر   و    جانانه ،  اي   ساغر و   پيمانه
                         اي   قصه  و    افسانه ،  اي همدم  این خانه
      اي   آتش    فتانه ،    اي    جاذب     پروانه
                         رفتي  ز  برم  آخر ،   خاموش  شد  اين خانه
      محبوب  دو  عالم  تو ،  منظور  دو  عالم  تو
                         جز تو  به  جهان كو شد، سرسايه ي كاشانه
      اي  جام  شراب   ما،   اي  شمع  خراب  ما
                            شعر و  غزلم باز آي،  پر شور كن اين  خانه
      لشكر چو كشيدش غم، نامت به زبان  بردم
                            آن لشكر غم بگريخت ،  ويران شده غمخانه
      گر  امر   كني   خيزم،   از   هيچ   نپرهيزم
                             اين عالم و آن عالم،  چون برگ خزان ريزم
      كس را نه حريفم باد، گر طوق تو ما را  باد
                           ني  محتسب  و  قاضي ،  داروغه و شهرانه
      گفتند كه مستي تو،  بر عقل  نه  هستي تو
                            گفتم نكنم ترك  آن، تا هست چنين خانه
      من  مست  و خراب او، من مست شراب او
                            كي مست به  خود  آيد؟ بي اذن تو مهرانه
      او  صاحب  اين  مستي،  او غالب بر هستي
                           من  گوي در اين ميدان، او صاحب چوگانه
      پشتم زند او هان رو،  زينجا به دگر سو شو
                          من  ميروم و بي خود،  او مي بردم يا  نه؟
      بر  اسب  سوار  آيد ، اين  گوي   كنار  آيد
                          اين   گوي  ز  جا  خيزد،  با   ضربه جانانه
      گفتم  ز خودم گويم ، اين را به غلط گويم
                        من  خاك  سر  كويم،  من  جاهل  و ديوانه
      من خاك تو خودگفتم، اين هم به غلط گفتم
                     من  ذرّه ي  بي  ذّره،  بي ذّره  در اين خانه
      من  ذّره  خودم  گفتم  ،  اندر غلطي  خفتم
                     اين  بار  تو  گو   نامي، بر اين  خود  بيگانه
      بيگانه و خود گفتم،  يعني كه خودم جستم
                      اين هم به غلط آمد، ني خويش و نه بيگانه
      هرجا من  و  ما  آمد،  آن  قصه  خطا  آمد
                    بگذار  که  اوگويد اين كيست  در اين خانه
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      2