مهر جاودانه

لغزيدي اي حرير تماشايي

از دست هاي كوچك من رفتي!

آرام و نرم همچو نسيمي شاد

بار سفر بدون خبر بستي!

چون پيكري ميان مه اندوه

بي لحظه اي درنگ سفر كردي

حتي به خاطرت نگذشت آنروز

قسمت شود دوباره كه برگردي!

رفتي ولي نسيم تمنايم

پرواز را براي تو ممنوع كرد

پرپر ز بس زدم به هواي تو

جانم به رفتن بد تو خو كرد

از پشت پنجره همه شب تابيد

نور نگاه ناز تو بر جانم

عطر خيالِ خاطر تو پيچيد

در سرسراي معبد ايمانم

من تا سحر به ياد تو مي چيدم

از باغ شب ستاره رويا را

در نقطه ي پر از مه جايي دور

مي ديدم از نگاه تو دريا را

گاهي بتاب بر تن برفين ام

اي جاودانه مهر اهورايي !

من رسته ام به خاطر تو از بند

چون راهبان معبد بودايي !

نوشین داودی

از کتاب : تبسم اهورا

چاپ 1389