شاید ...

مي گريم از نو در حياط خلوت دل

شايد كه برخيزي تو از خواب گرانت!

شايد دوباره بشنوم هم چون گذشته

\" تنها تو را من دوست دارم \" از زبانت!

شايد دوباره در رگ خشكيده من

خون صداي تو بجوشد بار ديگر

شايد نگاه تشنه و افسرده من

شبنم ز برگ تو بنوشد بار ديگر

شايد دوباره جان بگيرم در خيالت

چون روز هاي دور اين عشق خيالي!

شايد بيابم دست بر اندام سبزت

در عمق روياي دل انگيز محالي!

شايد بتابد نور آبي رنگ مهتاب

بر شام تار بي كسي هايم دوباره

شايد بگيرد از دل يك زورق پير

درياي عشق تو سراغ تخته پاره ...

بر تارك بي حاصل اين كشتزارم

شايد نگاه سبز تو بذري فشاند ...

شايد مترسك هاي خواب آلوده را باز

تا دشت هاي سبز و پر رونق كشاند ...

عاطفه نوشین داودی

از کتاب فریبستان خاموش - چاپ 1389