سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 27 آبان 1403
    16 جمادى الأولى 1446
      Sunday 17 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲۷ آبان

        اصفهان

        شعری از

        رضا نظری

        از دفتر شعر نو نوع شعر نیمائی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۳ ۲۳:۱۰ شماره ثبت ۲۹۷۵۲
          بازدید : ۷۰۷   |    نظرات : ۶۱

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه

        هفتم تا یازدهم اردیبهشت ماه سال هشتاد و نه برای اولین بار به اصفهان رفتم  و ره آورد سفرم این نیمایی ست که تقدیم می کنم به همه ی اصفهانی های شعر ناب به خصوص جناب مجاهدنیا، جناب چشمه و فریاد عزیزم...
        .................................
         
         
        اصفهان ، نصف جهان بود کمابیش ، ولی...
         
         
        طاق بر طاق نشسته
         
         
        طاق هایی زیبا
         
         
        حاصل دست نیاکان سپاهانی ها
        با عمارت هایی
         
         
         
         
        به بلندای فلک
         
         
        و هنرمندانی
         
         
        که به عرش اعلی
         
         
        دست ها می سایند
         
         
        و صدای نفس خسته ی آن مردانی
         
         
        که نهادند ز  دل، خون و ز  جان، خشتی  چند
         
         
        که بمانند و بدانیم
         
         
        تا بدانیم که ما سرور دنیا بودیم
         
         
        این نه از کبر و غرور واهی ست
         
         
        و نه بر طبل تعصب کوبم
         
         
        خود عیان است و به صد گونه بیان می دارد
         
         
        اصفهان ،نصف جهان بود کمابیش ،ولی...
         
         
        محور نقش جهان را گویی
         
         
        که  جهانیست  ز  فرهنگ و هنر
         
         
        پشت آن طاق نماهای بلند
         
         
        پشت آن کاشی ها
         
         
        نور و اندیشه و  علم است کهبر قلب جهان می تابد
         
         
        اصفهان ، نصف جهان بود کمابیش، ولی...
         
         
        زنده   رودی که بزاییده هنرمندان را
         
         
        می خروشد
         
         
        ولی ..
         
         
        اما...
         
         
        انگار...
         
         
        رود زاینده سترون شده است
         
         
        ناخلف فرزندان
         
         
        هیچ از رسم امانت  نسپارند به یاد
         
         
        طمع علم نیاکان که دگر نیست که نیست
         
         
        لااقل پاس بداریم تلاش پدران
         
         
        اصفهان نصف جهان بود کمابیش ، ولی...
         
         
        جنبید مناری ودلم با خود برد
         
         
        جنبید دمی
         
         
        رقص خوش آهنگی داشت
         
         
        رقص بر پیکر تاریخ
         
         
        - که ما هم هستیم
         
         
        سرّ ِ ما گرچه نشد فاش ولی...-
         
         
        چشم عالم به تعجب، همه باز است هنوز
         
         
        میلرزد و می جنبد و می رقصد و ناگاه
         
         
        با خویش به اعماق زمان می برد این دل
         
         
        و چه خوش می گوید
         
         
        کاین عمارت
         
         
        در پس  ِ چندین قرن
         
         
        پر  ز  راز است  هنوز
         
         
        اصفهان نصف جهان بود کمابیش ، ولی...
         
         
        پدران ، بار امانت به زمین افکندند
         
         
        کی توانیم که این بار به مقصد ببریم؟!
         
         
        این که بد قرعه ی بدفال که بر ما افتاد
         
         
        نظر  تنگ من است این
         
         
        و یا کار فلک...
         
         
        هر چه خواهد باشد
         
         
        من که از خویش فرو نگذارم
         
         
        اندکی جهد و تلاش و کوشش
         
         
        اصفهان نصف جهان بود کمابیش ، ولی...
         
         
        .....................................
         
         
        پ.ن.
         
         
        بهانه ام اصفهان بود و دلتنگ این مرز و بوم، با تاریخی که توان پاسداشت مان نیست...
         
         
         
        پ.ن.
        تکه تکه نوشته شد، هر بار در مکانی به صورت بداهه، ایرادها را گوشزد کنید ویرایش کنم
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6